Concern
There felt like a poignard thrusting deeply to my head. Pagkamulat ko pa lang ng mga mata ay napapikit kaagad ako. Parang sasabog ang mga ugat ko sa utak. My head stings so hard! And my eyes too! Great! Ikabubulag ko pa ata ito.
Unti-unti kong minulat ang mga mata ko upang hindi ito mabigla sa liwanag. Ramdam ko ang pagiging magaspang ng mga labi ko. I passed my tongue over to moisten my lips. I blinked multiple times until my eyes get used to the brightness. Tapos sinara ko ulit. Tapos binuksan ko ulit. Nagsalubong ang mga kilay ko. Upon realization, my eyes grew wider.
I wasn't in my room!
It was an inherent woman-instinct. Agad akong sumiksik sa kama at niyakap ang sarili ko. I surveyed the entire room, gamit ang mga mata na hindi pa rin nakaka-recover sa gulat.
Ang mga haligi nito ay kulay puti, making it looked crisp and clean. The floor is made of woods, complementing the color of the wooden doors. Tahimik. It was an understatement, actually. Feeling ko kahit bumulong lang ako, rinig na sa kabilang baryo. I loosened my grip to my arm. Exage ata 'yon.
My heart slowly rest in sooth nang mapansin ang pagiging dull ng silid na ito. Parang hindi inuuwian at pinamahayan na ng iba't ibang hindi matukoy na elemento. Kulang na lang ay mga sapot. Puro puti at kulay kahoy ang bumubuhay sa paligid. Parang 'yung mga typical haunted house sa horror movies. Tapos kapag nilaylay mo 'yung paa mo sa kama, biglang may hahatak sa 'yo pababa.
I pinched my arm. Too much idea for someone with hangover.
But this room was indubitably tranquilizing.
Amazingly solemn.
Sa sobrang pacifying ng lugar na 'to, pati pananakit ng ulo ko, napakalma niya. Ang refreshing sa pakiramdam.
Kanino namang kwarto 'to?
At bakit ako nandito?
Hinawakan ko ang ulo ko at mariing pinikit ang mga mata ko. I tried to remember what happened last night but it was only headache that I got. Kinalma ko ang sarili ko bago nagmulat.
Pinagmasdan ko ang katawan ko. I was wearing pink shirt and pajamas. Terno. May disensyong Hello Kitty.
Wait.
What?
Nanlaki ang mga mata ko at halos gumulong ako pababa ng kama. I endured the pain in my head, tinungkod ang mga palad sa kama. I stood up at full tilt and stormed out of the room like a bat out of hell.
I drew up when my head ached once more. Kumapit ako sa barandilya habang pinapakalma ang pananakit nito. I blew out a puff of air and turned my back to lean on the railings. Repleksyon ng kabuuan ko sa salamin ang bumungad sa 'kin.
I was in the wasted version of myself. My hair was a mess, there was a smudge of eyeliner under my eyes, ang lusog-lusog din ng eyebags ko. Sobrang dry ng lips ko at iba rin ang kulay ng balat ko. Maputla. Napasapo ako sa noo. Mukhang ako pa ang multo sa haunted house na 'to.
I tilted my head to check my neck. Then I turned my back to see the reflection of my nape on the mirror. I was trying to look for any traces, thinking that I was possibly raped, when I heard footsteps nearing behind.
"Gising ka na pala..."
I turned my head to see who it was. Sa puntong 'yon ng buhay ko, akala ko, nakakita ako ng anghel. Akala ko, there was an angel standing in front of me na isinugo ng langit para dalhan ako ng pagkain. Napakalawak ng ngiti niya. Tulad ng bahay na 'to, napakaamo rin ng mukha niya. He probably saw the curiosity laced in my eyes. Ngumiti siya, mas malawak, hanggang sa naabot no'n ang mga mata niya.
"Gutom ka na ba? Nagpaluto ako ng almusal. May ibufrofen din dito. Pampawala raw ng hangover."
Umatras ako, almost touching the mirror behind. "Who are you?"
He smiled. Ulit. For some stranger, he looked harmless. Hindi na ako magtataka kung bakit sa ganito ka-weird na bahay siya nakatira. It was as if an angel's haven. Bagay siya rito. Himbes na sagutin ang tanong ko ay nilampasan niya 'ko. Pabalik sa direksyon na tinahak ko ang tungo niya. Sumunod lamang ako.
"Hindi ako masamang tao. I'm just helping out a friend."
"But I'm not a friend."
"Your friend is my friend. So basically, I'm helping my friend to help you."
Mas lalo akong nalito. Pumasok kami sa silid na pinanggalingan ko kanina. Mukha naman siyang mabuting tao. Medyo nakaramdam ako ng hiya dahil nagkalat sa sahig ang mga unan at kumot. Hindi niya 'yon pinansin at nilapag lamang ang tray sa ibabaw ng mesita.
"Sinong friend?" I sat on the bed.
"Jehoram." He removed the tissues covering the cutlery. Nalukot ang noo ko. Matagal bago ako nagsalita kaya nilingon niya 'ko. He probably noticed the deep furrows on my forehead kaya ngumisi siya. "Isn't he your friend? Ang saya niyo kaya kagabi."
"What?!"
Realization hits him. Halatang nagulat siya sa reaksyon ko. Sino ba namang hindi? I keep on spewing out the idea of being raped kahit iyon naman talaga ang dapat kong isipin nang magising sa ibang kwarto at ibang damit ang suot. Tapos ngayon, 'yan ang sasabihin niya sa 'kin? Who knows what really happened? I was drunk!
Mabilis siyang umiling. The shock on his face was replaced with amusement. Halatang pinipigilan niyang matawa.
"That's not like what you think. Mabait si Jehoram. He can't even lay a finger to a girl. Hindi niya lang alam kung saan ka niya dadalhin kaya dumeretso siya rito."
Hindi pa ako nakakasagot nang may kumatok sa pinto. A girl in her blue uniform. Mukhang kasambahay siya rito.
"Sir, may bisita po kayo."
The man nodded. Binaba niya ang hawak na kutsara at inusog ang tray.
"Si Jehoram na 'yon. Kain ka muna. Tapos inom ka ng gamot para mawala headache mo." He smiled before he left me alone in his port.
Habang wala siya ay tumayo ako, niligpit ang mga nagkalat na unan at kumot sa sahig. Hindi ko man lang magawang mangamba sa lugar na 'to. Kahit mukha siyang haunted house- well, sa first impression- there was something in it that can lighten up one's mood. Maybe its ambiance? Sobrang peaceful.
Tama nga 'yong lalaki na mukhang anghel. After a while, dumating si Jehoram. Kumatok siya sa pinto kahit malawak naman ang uwang no'n.
"How are you? Tigas po kasi ng ulo mo 'e."
Umikot ang mga mata ko at naupong muli sa kama. "Do you really came over here para sermunan ako?"
Lumitaw na naman ang dimples niya. Sinara niya ang pinto at nilapag ang bag sa upuang katabi ng mesita.
"I came here to check you out. Nakakatakot ka kasi kagabi 'e. Nagpanic kaming lahat sa 'yo."
"Ha? Bakit? Anong nangyari sa 'kin?"
He shrugged, gently leaning his back sa sandalan ng upuan. "Aba malay ko po. Ano ba nangyari sa 'yo?"
I glared at him. "If you're just going to be sarcastic for the whole time, 'wag mo na 'kong kausapin. I'm good."
"Assuming ka, Ma'am. Hindi naman sarcasm 'yon. Bakit naman ako magpapakasarcastic? Close ba tayo?"
It literally left me in agape. Parang gusto akong takasan ng sarili kong kaluluwa para magsuffer sa hiya. Nang mag-isa. Gusto kong mainis. Pero nangibabaw sa 'kin ang hiya. He grinned. Nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi ay tumayo ako. Lumapit ako sa kaniya at tinulak siya palayo sa upuan. He chuckled.
"Ano, Ma'am? Close na ba tayo?" He waggled his brows.
I act casual. Marahan akong naupo sa harap ng pagkain. "You helped me out. Sabi ng kaibigan mo. 'Di pa ba tayo close nun?"
"So close na nga tayo?"
Hindi ako sumagot.
"Yes or no lang, Ma'am, 'e. Dali na. Para alam ko kung magiging pilosopo ba 'ko o hindi. Ano, Ma'am?"
"Hindi ka pa ba pilosopo sa lagay na yan?"
"Close na po ba tayo?"
Sinamaan ko siya ng tingin at hinagisan ng tissue. "Alam mo, ewan ko sa 'yo! Pinapasakit mo lalo ulo ko!"
Humalakhak siya. Kinuha niya ang bag sa likuran ko at naupo sa kama. Ang lakas manira ng umaga ng lalaking 'to. Hindi ko na siya pinansin at sinimulan na lang ang pagkain. I need this para makainom na ako ng gamot. Nabawasan lang ang sakit ng ulo ko pero nando'n pa 'rin ang bigat. Mas lalo lang sumasakit dahil sa Jehoram na 'to. He's not helping.
Halos malula ako sa dami ng gustong ipakain sa 'kin ng anghel na 'yon. Brown rice, bacon, cheezy pork omelette, soup, fresh milk, at tubig ang nakalatag sa tray. Hindi naman ako ganito kalakas kumain. Usually, pancakes lang ako every morning. O kaya, cereal. Sa Seoul naman, Japchae. Mukhang mapapasabak ako sa heavy meals ngayong umaga. Ayoko naman na may masayang dahil nakakahiya.
"Seriously, hindi ko nga po alam kung anong nangyari sa 'yo. Bigla ka na lang nagpass-out. Wala kang maalala?"
Umiling ako, nilalasahan ang soup. It was a creamy mushroom soup with something special in it. Something that I can't name. Malinamnam at tama lang ang viscosity ng sabaw. I'd probably tell Manang to cook this every morning for me.
"Sa church. Wala kang maalala?"
I reached for the glass of fresh milk and took a sip from it. "Seriously rin, hindi ko nga maalalang nagkita tayo kagabi."
Seconds passed and hindi pa rin siya nakakapagsalita. Dala ang gitla sa noo ko ay sinulyapan ko siya. There was an obvious tinge of pink in his cheeks. He suddenly looked sheepish. I cocked my head to some degree, wondering. He wrinkled his nose before he stood up from bed and turned his back.
"Oh ba't ka namumula? Naiinitan ka? Uso kasi magremove ng jacket," I suggested. Kapit na kapit kasi sa katawan niya 'yung kulay maroon na jacket. Malamang, maiinitan talaga siya.
"Kumain ka na lang diyan. Ang daldal mo," he whispered. Napairap ako. Alam ko naman na sinadya niya ring marinig ko 'yon.
Pinagpatuloy ko ang pagkain. Magaling magluto ang mga cook ng anghel dito. I love the omelette too. Kung kaibiganin ko kaya ang anghel na 'yon tapos palagi akong manghingi sa kaniya ng pagkain? Hindi naman masama. He really looked like an angel sent from heaven. Pati ang kilos niya, sobrang gentle. Pati nga ang bahay niya, peaceful. Everything about him is just so calm.
Bumalik si Jehoram sa kama. Nakasuot pa rin sa kaniya ang jacket, binuksan niya lang ang zipper no'n. He's wearing a white shirt underneath. The ghost of smile in his lips were gone. He creased his forehead. Kumpara do'n sa anghel, mas tough ang features ng mukha ni Jehoram. Everything about his face is defined, hindi tulad ng kay anghel na soft ang features.
His adam's apple moved when he swallowed.
"Di ko rin po alam kung bakit nasa church ka kagabi. Umiiyak ka. Nilapitan kita. Tapos 'yun. Nahilo ka. Nawalan ng malay."
"E bakit dito mo 'ko dinala?"
"Don't bring me home. Don't bring me home," pinalambot niya ang mga salita. "Paulit-ulit mong sinabi 'yon bago ka nagpass-out."
"E bakit nga dito?"
"Bahay lang ni Evan naisip ko. Siya lang naman nakatira dito kasi 'yung Papa niya, pastor. Nasa Cebu. 'Yung mama niya naman, may ibang pamilya. Di naman pwede sa bahay ni Daisy. Palaging magkaaway parents niya. Mas lalo naman sa 'min. Masikip."
"Evan? Daisy?"
Tumango siya. "Si Evan 'yung kausap mo kanina. Si Daisy, kaibigan namin. Siya nagpalit ng damit mo. Kami nakakita sa 'yo kagabi. May tanong ka pa?"
Inirapan ko siya. Pilosopo talaga.
Kahit mahirap ay pinilit kong ubusin ang pagkain. Ayokong magtira dahil nakakahiya do'n sa anghel at sa cook niya. Habang ngumunguya, naisip ko ang sinabi ni Jehoram. I told him not to bring me home. Hindi ko maalala 'yon. Pero alam ko na hindi naman malayo sa katotohanan. The last thing I remembered was when I puked in a trashbin sa labas ng Barnes. Tanda ko na ayaw kong umuwi no'ng mga oras na 'yon. I was scared that I might see Kuya sa bahay at mapapagalitan ako. Nang sobra. I was mad too. Alam kong pwedeng mapigtas ang pasensya ko at any undefined moment at ayokong mangyari 'yon.
"Jehoram..."
He was facing the shelf near the window. Nang marinig ang pagtawag ko ay agad niyang binalik ang libro upang balingan ako.
"Po?"
"Bakit mo ko sinunod?" He seemed confused. "I mean, you could've sent me home. Pwede namang 'wag kang makinig sa 'kin. Kuya can use this against your father. You should've known. Why did you listen?"
He shrugged and walked back to bed. "Naawa lang ako sa 'yo. Alam ko namang may problema ka. Ayoko rin namang dalhin ka rito. Daisy was adamant to send you home. Kaso naisip ko, pa'no kung may mabigat na rason kaya ayaw mong umuwi? Kaya ka umiiyak? E di nakadagdag lang ako sa bigat?"
"Did Kuya know?"
"Malamang. Sorry nga pala. I used your phone kagabi. Tinawagan ko lang naman po si Tatay para sabihin na nandito ka. Wala na 'kong load e."
I smiled. "It's okay."
Tumango siya. "Bilisan mo na po kumain. Si Kuya mo raw susundo sa 'yo."
My feet gone cold right away. Kung maputla ang balat ko kanina, feeling ko, mas lalo pa akong namutla. I was shitting bricks. Ramdam ko ang pagtahip ng puso ko sa kaba. Paulit-ulit ito na umalon, ayaw magpapigil. My hand flew to my chest. Kailangan ko pang lagukin ang tubig para lunukin ang omelette.
Nakanguso si Jehoram nang lingunin ko siya. He's obviously refraining himself from laughing. Natatawa siya kasi hindi niya naiintindihan. He didn't know what will happen when the dragon gone mad. Kagabi pa lang, galit na galit na siya sa 'kin. For sure, he won't let it pass. Kasalanan ko ba na ayaw ko silang makasabay pag-uwi dahil mas maaalala ko lang ang issues ko? I can't bear the thought of being with them when all I feel is fucking envy.
I feel so damn envious.
Dahil feeling ko, mas kaya pa niyang maging mabuting fiancee kaysa maging mabuting kapatid.
He's a better CEO of the company than a brother as he is.
"Kinakabahan ka po?"
"Obviously."
He laughed silently. "Hindi naman po siguro 'yun. Mukha namang mabait si Sir."
"You don't know him." Lalo na kapag galit.
"You want me to come with you? Pwede naman ako mag-explain. I can testify na walang nangyaring masama sa 'yo."
I shook my head. "Baka mabugahan ka rin ng apoy."
He shrugged.
Ilang beses pa niya akong kinumbinsi na isama siya pero hindi ako pumayag. Alam kong may trabaho siya. Hindi lang halata, but I know he's beyond workaholic. Tinulungan niya 'ko kahit hindi naman niya responsibilidad iyon. I don't want him to suffer from the consequences of my stupidity.
Oo na, stupid na.
Itong inggit at selos pa nga lang na nararamdaman ko, sobrang absurd na. Sobrang tanga na. Alam ko naman 'yon. Mabuti nang sa 'kin manggaling kaysa sa iba.
Himbes na kulitin ako ay pinalabas ko na lang si Jehoram. Ang gulo gulo niya. I was busy memorizing the lines na pwede kong sabihin kay Kuya. Kailangan may nakahanda na akong explanation. I also practiced speaking in front of the mirror. I need to make sure that I am wearing the proper expression. I also remind myself to keep my composure. Dapat kalmado lang. Dahil sa oras na magalit ako nang sobra, hindi ko nakokontrol ang bunganga ko.
And it is just hard to take back the words you've already said.
Especially, when the words slipped out of anger.
Pero lahat ng pag-eensayo ko, napunta sa wala nang magkita kami ni Kuya.
"You really didn't understand, e no? And you really wouldn't listen! Hanggang ngayon, Blaire! Hanggang ngayon, wala ka pa ring pinagbago!"
There he goes. Kanina pa niya pinipigilan ang sarili niya no'ng nasa sasakyan kami. I appreciate that he didn't burst out sa harap ni Manong. Hindi ko nga lang siya magawang tignan. The gravity of his presence beside me is already too much. Para akong lumapit sa nagbabagang apoy. Kaso nga lang ay nasagad ko ata ang pasensya niya when I straightly went ahead at hindi siya pinansin.
Ano bang iniisip niya? Natatakot din ako 'no.
"Hija, ayos ka lang? Di ka umuwi kagabi."
Si Manang Beth ang sumalubong sa 'kin. Hinawakan niya ang pisngi ko at hinaplos ito. She really looked worried. Hindi ko alam kung dahil ba sa hindi ko pag-uwi o dahil alam niyang yari ako kay Kuya.
I held her hands and relinquished them away from my cheeks. Ngumiti ako. "Ayos lang po ako."
Sumulyap siya sa likod ko. Bigla siyang natuod sa kinatatayuan. Namutla. Pati ang mga maids, nagpanic, natatarantang bumalik sila sa kusina. Huminga ako nang malalim at kinuha ang pagkakataon. I walked away from them, not wanting to make any commotions. Kating-kati na ang mga paa ko na marating ang k'warto. I just want to take a rest dahil kulang na kulang pa ako sa tulog. I still want to visit my fiancee. Kaso nga lang mukhang hindi ako hahayaan ni Kuya.
Mabibigat ang mga yapak niya habang nakasunod sa 'kin.
"You're still the most stubborn woman I know! Noon pa man, Blaire! Kahit noon pa! You love screwing yourself up! You're fucking 22 for God's sake! I agreed kay Dad na ilayo ka for fucking two years kasi bakit? Para daw matuto ka! Para magmature ka! Now tell me, ito na ba 'yon, Blaire? Ito na ba 'yung maturity na 'yon?"
I clenched my fist. No, Blaire. Keep your shit together. Na-practice mo na 'to. Calm down.
"I'm tired. Let's talk later."
"Later? Di ba 'yan din ang usapan natin kagabi? Sabi ko, mag-uusap tayo! Sabi ko, maghintay ka! Sabi ko—"
"Sabi mo! Puro na lang sabi mo!" I bursted out and faced him.
He was taken aback. Ako rin. Umuwang ang bibig niya. Nanlaki naman ang mga mata ko. Makalipas ang ilang sandali ay mariin akong pumikit, tinalikuran siya at binuksan ang pinto.
"Pagod ako. I'm sorry. Just... spare me some time. Masakit ulo ko."
I was about to shut the door when he impulsively shoved his arm to stop the door closing.
"No. We'll talk now."
Pagod akong umiling at dumeretso na lang papasok. He slammed the door and loosened his tie. Nakapamaywang siya habang pinapanood ako, clenching his jaw for God knows how many times.
Bahala siya. Mag-uusap naman kami. I know I can't just get rid of him. Kuya ko siya. Fiancee siya ng best friend ko. CEO ng kumpanya kung nasa'n ako. Kasama ko sa iisang bahay. Wala akong takas. Pero 'wag naman sana muna ngayon. May hangover pa ako. I wasn't in the best mood to handle my emotion. Kung pipilitin niya na mag-usap kami ngayon, may pagsisisihan ako bukas.
Umupo ako sa kama at nagpanggap na busy sa pagtanggal ng mga accessories. He brought me decent clothes kanina kaya nagmukha rin akong desente pag-uwi.
"Bakit hindi ka nakinig sa 'kin? Ano? Porque hinayaan kita kagabi? Hindi ibig sabihin na hindi kita pinigilan, malaya ka nang gawin lahat ng gusto mo. I didn't stop you kasi akala ko natuto ka na. I even texted you—"
"Wala nga kong nabasa!"
"That's because you were busy wasting yourself!" He angrily pointed his index finger at me.
I felt my head getting sore, my heart clenching, and tears filling my eyes to the brim.
Nag-angat baba ang kaniyang dibdib at tumalikod. I took the chance to wipe my tears. It wasn't the first time that he got mad at me. But it was the first time he pointed a finger. Kalmado lang rin naman kasi siya dati. Tsaka noon, nandiyan pa si Levi. He was there to calm him down kaya ang ending, sila ang nagsisigawan.
Sinabunutan niya ang sarili niya out of frustration bago ako hinarap ulit. I inclined my head down.
"Shit naman, Blaire! Kahit naman hindi ko sabihin sa 'yo, matalino ka naman! You should've known it better! Pinayagan kita kasi mahuhuli ako. Alam mo kung anong nangyayari sa kaibigan mo kapag nalalasing. I expect you to look after her! And may I remind you that what you did last night—"
"Can destroy the reputation of the family," I finished the sentence for him.
Hindi ko na pinigilan pa ang pag-agos ng mga luha ko. There. He already said it. Si Chelzie. Si Chelzie ang talagang concern niya. He's mad hindi dahil baka mapahamak ako. That was far from his concern. He's mad kasi hindi ko nabasa ang text niya. Mga text niya na puro reminders tungkol sa fiancee niya.
Galit siya kasi, oo nga naman, baka masira ko ang image na pinagmamalaki niya. Nasaan ang pagiging desente ko kagabi? Nasaan ang pagiging prim and proper ko sa ginawa ko? Those images na binuo at inalagaan niya para sa pamilya. For the name. That I was carrying.
Ngumiti ako, tumayo at humakbang palapit sa kaniya.
"Is that it, right?"
Hindi siya sumagot. I wiped my tears dahil gusto kong makita ang reaksyon niya. I was trying hard not to mention his fiancee. The last thing I want to happen is to hurt her feelings.
"Kasi... Ano na lang ang iisipin ng mga tao? Ano na lang ang magiging impresyon nila? They were looking up to us kasi... dignified daw tayong pamilya. Mapagkakatiwalaan. Walang issue. Malinis."
"There!" He dropped both of his hands. "Alam mo naman pala! Naiintindihan mo rin pala! Then what's with that stunt? You know I've been working so hard para lang sa lintik na investment ng mga Guzman. You know we're chasing after them! Tapos nando'n pa ang sugo ng mga Asuncion. What do you think was his motive? Makipagkaibigan? Tangina! Baka nga hinahanapan ka na ng baho no'n!"
"Hindi! He isn't a cool guy pero alam kong hindi gano'n 'yon! Pinsan sila ng mga Donovan! They want to invest!"
"They want to invest? At naniniwala ka naman? 'E makakapatay ang pamilyang 'yon para lang makuha ang loob ng mga Guzman! Tangina, Blaire! Is that what you learned from two years? You didn't even know how this shit works! Para saan pa na pinadala ka ni Daddy do'n? Kung ganito lang rin pala at mababasura lahat ng sakripisyo mo, sana hindi ka na lang umalis! You should've stayed here with your fuck-up fiancee! Tutal wala ka namang ibang inisip kun'di siya!"
My palm flew to his face like a fierce whirlwind. Nanginig ang buong katawan ko matapos marinig ang lagapak na iyon. He cocked his head and clenched his jaw. I was seething so damn hard that I had difficulty catching my breath.
"Don't. You dare. Talk ill. About my fiancee."
Kaya ko pang kontrolin ang sarili ko kung ako lang pagsasalitaan niya ng masama. How dare he involved my sick fiancee here? Ni hindi ko nga maatim na banggitin ang pangalan ni Chelzie. He's his best friend for God's sake! To tell right in front of me how he badly thinks of him... how he's fuck up... Hindi ko naman kaya na tumayo na lang at magtimpi hanggang sa sumabog ako! Nakaratay 'yung tao sa ospital! Walang malay! Nag-aagaw buhay! Anong klaseng kaibigan siya? He's too much!
Namumula ang mga mata niya nang harapin niya 'ko. He was touching his cheek like it hurt terribly bad. Paulit-ulit na kumuyom ang panga niya. Tinitignan niya ako nang punong-puno ng... panghihinayang.
"You know what? Kung may isang bagay man na hindi ka nabigo? That was to disappoint Dad. You never failed to disappoint Dad."
***
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8BoUN6RxvS
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnh19KW3LNc
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu26lNqQ7SR
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlwzHw1YwXF
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0TlVjS1vC0
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4KHdSXU3gi
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmDd1awcecJ
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ94C7qKXPe7
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfUzHQpXAGY
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF5ie9JQLjL
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCAaOBJls2U
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLVMwDC9Wc8
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTWXPCae4zx
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWBR9lE4RfO
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkeouUNjX2O
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡof2Na2yvA9
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVc3T3MFsqE
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwIw0IAh1lE
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKEmoMX3KB3
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡt5ERhnCFWA
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNGWq6B3rdI
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡp0l4LpeN5c
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE62uReuqxs
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnBXQXhnceW
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ208uipNFCK
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0B1tTvZrwq
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSGbszf7QxV
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8UoOOqjCyr
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7Kx3eZ0gJ9
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdzNXJDiqik
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSkTBn6KsYT
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwoGYGHYdcx
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2QSAJCnotR
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4kwfwQ2a0K
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKNsCiqWzpS
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZDEi7828CL
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPPTROu1lw0
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0A1Mr0KbUC
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6axzjf3Tw9
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEA1YG5jD2G
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKMBzK5MzC2
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYHKjylWy66
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSuBelDO1UF
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3D7BWFzNL7
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3kBxyeglQz
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnInUEAGs0r
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡm8yrPklAXe
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV1Neby3HBd
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2omQJVuC7n
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyScG1M5f5r
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo61bkAWVwJ
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡa11sWUmhjl
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkkRisIVJ0a
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMJP4YaPUyS
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJwBfDLtM6x
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaXCAyE7oiP
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTqkdFNlMUL
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡr4XaUR7ZR4
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡD4HY6DSOyp
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRE3r5t97xL
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbcheini14G
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAifLyC8BHC
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqfqE0g0aZy
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZrT1g1T358
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ20rPUVLeCo
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbGa2bGlQ61
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxoyhpgb5Gc
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQf7LIYZwvi
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBSZeNF2Ve8
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRM7CTo1wAm
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVSYIEwyAwu
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡM3OKKDPh7f
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfVi2Pkz48o
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdEmYPwiHfy
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUkiQYu51RZ
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtTTws8Qfho
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk2ZakwvHxI
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡr88xjKwAJX
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDNvs53TRVa
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCrZqW7J0xR
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcIbsnm0IQr
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPFeRKfPu0A
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmfOBFBbbNv
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6dsodDWAkd
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdOidhpPH6F
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ95EuMl8n3g
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjW7R9xubAQ
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg1jKtGzie2
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJDJcOsweoa
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN1tCDrmrMQ
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo3nI7zbJ3H
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmYNk2MwWxG
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNIAc0OFgLg
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzI1Har1C6b
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4fEPTaXyqw
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7V9EABhRpc
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwB3FfxOQEO
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGeYpdmxdrm
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFY7KOTHydQ
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbr57fqNbOW
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡz0jiIEbA69
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUq1WYMAh3P
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡueSSlbvB46
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡapRKGHHiVH
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJxLYG4Ox2L
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡL5NVuDky4c
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ33QSVWSwdl
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAjFyiKS80X
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWxXKu4hVNh
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNl6No8OaMP
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcHYsPCrGKf
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoL6wreEj4K
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjuNNUVzc2q
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYYI5ZUN3Ab
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9TGjLLKSBm
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡes76b4AAcc
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡltZirUbgfs
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ48J6he9qhv
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2DayZmEz55
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSD1TfgC20i
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8275VYp8z3
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhZOaBXYZGN
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPvNcYlhqHP
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXmEJh2UTCv
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6N6pj8wpNR
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrheith5JLg
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ53Xo1Ojq2E
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsBlLZRO2OF
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnPqkt6iIRG
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgG7REY5odQ
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7EjKYez18f
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡATNDvFnHAZ
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6eKyShD2da
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ37bwPox9Id
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrFyTA3zZxj
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQsz6GDLIwa
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdq4Wyw5XAg
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVI1i8o3Msh
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡm3YU8K0vra
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqEkP7El7M7
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdsuCej88hu
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNDUJGhCOsT
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDwXIeYgIAB
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaPc1XtyLJe
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkyYVE9yZXs
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡakZsYmtP1F
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡt3D867TlNv
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6z9tMUh1ew
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiTE0QVrUAz
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFUeeGeZC28
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSUnm5nRAw4
Ephesians 6:4 |341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbj2mrwsXy1
341Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzvyBNycQrX
Father, do not provoke your children to anger, but bring them up in the discipline and instruction of the Lord.
