Sweet little moment
"Humayo kayo sa kapayapaan upang mahalin at paglingkuran ang Panginoon."
"Salamat sa Diyos!" Tinugtog ng choir ang solemneng awit sa paghayo, kasabay ng paglisan ng marami.
Nakasanayan ko nang um-attend ng misa tuwing Linggo. May mga pagkakataon na kasama ko si Chelzie, minsan si Margarette, pero madalas ay mag-isa ako. But this day is otherwise different. Si Annie at Aling Sienna ang kasama ko, nakasalubong ko sila kanina sa porch.
Himbes na lumabas ay na-stuck ako sa loob ng simbahan. Pa'no ba naman kasi, himbes na sumama sa mga kap'wa sakristan niya, nanggulo sa amin si Jehoram. Wala tuloy akong choice kung 'di sanggain lahat ng pambu-b'wisit niya sa umaga.
"Good morning!" He even had the audacity to pinch the tip of my nose!
Sa inis, marahas kong pinalis ang kamay niya at sinamaan siya ng tingin.
"Ano ba!"
He guffawed. "Kakatapos mo lang magsimba, nagsusungit ka na? Chill! Palipas ka naman muna ng 1 hour."
"Ikaw nga 'e! Naka-sutana ka pa, nang-aasar ka na. Alam mo kung anong impression ko sa mga sakristan? Meek. Reticent. Tahimik. Parang Evan!"
Natunaw ang tawa niya, nagsalubong ang makakapal na kilay. Nakuha pa niyang mag-squat sa gilid ko at titigan ang mukha ko.
"Ba't? Crush mo si Evan?"
I rolled my eyes. "Wala akong sinabi!" I pushed his face away.
Aling Sienna laughed. "Ano naman ngayon kung crush niya si Evan?"
"Nay!" He stood straightly, ngumisi nang malawak sa nanay niya. "Kumain na kayo?"
"Libre mo kami, Kuya?" natatawang panunuya ni Annie.
"Gutom ka na ba?"
"Hindi ah! Ang daming pinainom na salabat ni Auntie Tessie kanina. Masakit na masakit pa ang tiyan ko." She tapped her small tummy, I chuckled and gently pinched her cheek.
"Mauna na kayong kumain. Pinapatawag pa kami ni Father Roland 'e. May announcement daw."
Nagliwanag naman ang mukha ni Annie. Mabilis siyang nag-angat ng tingin sa kuya niya. "Nand'yan ba si Ate Daisy? Pakilala ko siya kay Ate Blaire!"
Jehoram laughed, ginulo ang buhok ni Annie. Natamaan niya ang batok ko kaya sinamaan ko siya ng tingin. Tinawanan niya lang ako. Wala talagang gentleness!
"Next time na lang, bunso. Busy si Ate Daisy 'e. Tumutulong kay Kuya Migs."
"Ay, sayang naman." Annie's lips protruded.
"Ram!"
Our eyes altered to the approaching man. 'Di tulad ni Jehoram, naka-casual wear na si Evan. Puting t-shirt at khinos. Umakbay ito kay Jehoram nang makalapit.
"Bro, kanina ka pa hinahanap ni Miguel. Bakit 'di ka pa nagbibihis?"
"Kinausap ko lang saglit sina Nanay."
Napalingon tuloy sa 'min si Evan. His lips stretched wider when our eyes met.
"Hi, Blaire!"
Jehoram made a face. "Blaire lang?"
"Ako nagsabi." I rolled my eyes at him.
Totoo naman, ako ang nagsabi kay Evan na i-address na lang ako sa pangalan ko. It wasn't as if employee ko siya. I already told Jehoram once na 'wag na akong tawaging ma'am, ewan ko ba kung ba't ang kulit niya.
"Anyway, bilisan mo. Baka maunahan ka pa ni Father Roland. Yari ka kay Migs." Evan tapped Jehoram's shoulder.
"Mukhang napaka-importante ng pag-uusapan niyo, ah?"
Napalingon si Evan kay Aling Sienna, matapos ay tumango.
"Nag-donate po kasi ng napakalaki 'yung mga Tianco. Ayaw naman solohin ni Father. I think, we'll talk about the trip in Batangas."
Napalunok ako at nag-iwas ng tingin. The name didn't really sound nice to my ears.
"Pupunta kayong Batangas, Kuya?"
Jehoram shrugged. "Hindi pa sure. Pag-uusapan pa lang namin kung sino ang mga kasama. Tsaka hindi naman 'yon trip-trip lang. May orphanage kasi na pag-aari do'n ang pamilya ni Father Roland. Baka i-a-allocate sa kanila ang kalahati ng donation."
"Sama ka, Blaire?" Agad na siniko ni Jehoram ang t'yan ni Evan. I flinched. "Aray!"
Tignan mo 'to. Napakasama talaga!
"Tara na." Inakbayan ni Jehoram si Evan sa leeg. Halos matalisod pa ito nang hatakin siya ni Jehoram palayo, wala nang nagawa kung 'di magpatianod.
Naiwan akong umiirap kay Jehoram patalikod, kasama si Annie at Aling Sienna na natatawa. They looked so amused! Tuwang-tuwa talaga sila kapag bina-badtrip ako ng Jehoram na 'yon. Pasalamat siya, nasa loob kami ng simbahan.
Annie and I stayed inside the church. Lumabas kasi saglit si Aling Sienna, bibili lang daw ng inumin. They were planning to wait for Jehoram. Nakiusap naman siya na bantayan ko muna si Annie habang wala siya.
"Kay Kuya Ram ba 'to?"
Napapitlag ako nang hawakan ni Annie ang wrist ko. Nakapulupot pa rin doon ang rosary bracelet ni Jehoram. That was what he gave me noon sa ospital, the day when I had a rumpus with Madame.
"Uhm... Oo. Binigay niya sa 'kin sa garden ng St. Joseph-"
"Binigay niya lang?" She seemed surprised.
Nagtaka naman ako sa reaksyon niya. I formed pleats between my forehead, tumango nang marahan. Nakakagulat ba 'yon?
"Pero bakit?" hindi mapalagay na tanong ni Annie.
Mas lalo akong nagtaka. "Bakit? Anong bakit? Bawal ba?"
She took a deep sigh, binitiwan ang palapulsuhan ko at sumandal. "Hindi naman. Pero super tagal na kasi kay Kuya Ram 'yan 'e. Hindi niya ata hinuhubad. Kilala mo ba kung sinong nagbigay niyan?"
I shook my head, nakakunot pa rin ang noo. "Sino?"
"Si Father Antonio." It just confused me more. Bagong pangalan na naman. Dahil talaga sa magkapatid na 'to, dumarami ang acquaintances ko. Mga taong kilala ko na hindi naman ako kilala. "Sakristan na kasi si Kuya dati pa lang, sa Ilocos pa kami nakatira. Si Father Antonio, parang tatay niya na 'yon. Alagang-alaga siya. Kaso may brain tumor 'yon 'e. Bago siya mamatay, binigay niya 'yan kay Kuya. Tapos ang sabi niya, 'wag daw kakalimutan ni Kuya na palagi siyang may kasama. Si Papa God! Tapos 'yon. Palagi ng suot ni Kuya 'yan. Feeling niya, secured siya dahil sa bracelet na 'yan."
Ngumuso ako. "Gano'n..."
If it really holds a special place in his heart, bakit niya binigay sa 'kin? He should not! Ano naman kayang tumatakbo sa isip no'n? Hindi dapat niya basta-basta pinamimigay ang mga bagay na may sentimental value sa kaniya.
I emitted a deep breath. "Gaano na ba katagal na sakristan ang kuya mo?"
"Since..." Sumingkit ang mga mata niya, inaalala ang sagot sa tanong ko. "Elementary? Hindi ako sigurado 'e. Ang sabi ni Nanay, bata pa lang daw, nagpupumilit na si Kuya na ipasok siya sa simbahan. Na-impluwensyahan ni Father Antonio. Kahit noong nag-high school si Kuya, humahanap pa rin siya ng time para makapagserbisyo. 'Yun nga lang, medyo nalugi ang gulayan ni Nanay sa palengke. Nagtaas kasi ang renta. Kailangang kumayod ni Kuya para sa medication ko. Kaya 'yon, nagkahati-hati ang oras niya," mahabang paliwanag niya. She breathed, binagsak ang balikat at niyuko ang ulo. "Mabuti na nga lang mabait ang mga naging Fathers ni Kuya 'e. Si Father Antonio tsaka si Father Roland. Gets nila si Kuya."
I wasn't sure if it was really remorse that I was seeing in her eyes. Parang sa isang iglap, bumagsak ang mood niya. She's fondling the hem of her blouse, pinahaba ang nguso.
"Badtrip kasing Progeria 'to 'e. Ang daming pinapahirapan. Kung tutuusin, ako lang naman 'yung may sakit. Pero mas napeperwisyo 'yung mga tao sa paligid ko."
Nanlaki ang mga mata ko, kulang na lang, itulak siya dahil sa sinabi niya. "Ano ka ba! It wasn't your fault! Hindi mo kailangang mag-sorry sa mga bagay na hindi mo naman ginusto, at hindi mo kontrolado! Kasalanan mo ba na nagka-Progeria ka? Besides, you can't blame the people around you. Mahal ka nila. Sobra. Kaya gusto nila na maging okay ka at bumuti ang kalagayan mo."
Na-ii-stress ako sa batang 'to. Ano bang iniisip niya? Na kasalanan niya? Of course not! Wala namang may gustong magkasakit!
"Hindi ko lang talaga maiwasang ma-guilty, Ate. Si Nanay kasi 'e. Halos walang pahinga. Sa umaga at tanghali, busy sa karinderya. Sa hapon, naglalako ng kakanin. 'Yung mga kinikita ni Auntie Tessie sa paglalako ng Sampaguita, sa upa ng bahay namin napupunta. Si Tatay naman, halos hindi na namin makasama. Lalo naman si Kuya! Hindi lang siya nagrereklamo, pero alam kong napapagod din 'yon. Tapos alam mo ba? Noong nakaraang taon? Sina Ate Daisy at Ate Christine, binenta ang ilan sa mga gamit nila para makatulong sa 'min."
Sa dami ng sinabi niya, 'yung huling sentence lang ang pumasok sa isip ko. Si Daisy at Christine? Sa totoo lang, wala sa personality ni Christine 'yon- based on my impression of her noong una naming pagkikita. But who knows? You can't really a judge a person right away. Si Daisy naman... well, I've been hearing a lot of good things about her. Napakabuti niya talaga sigurong tao. 'Yung tipong, mahuhuli ang puso ng kahit sino. And... choir member, huh? Singer. Talented din. 'E 'di siya na ang gifted! Complete package!
"Buti na nga lang, nand'yan si Tita Amelia 'e..."
I almost choked, sa sarili ko pang laway. If I wasn't mistaken, siya 'yung babaeng nagpunta noon sa ospital at... pinatawag si Jehoram.
'Yung matandang babae sa parking lot.
"Tita Amelia?" Nag-uumpisa na naman akong ma-intriga.
Tumango si Annie. "Siya ang tumutulong sa 'min sa pagpapagamot. Pati mga gastusin sa ospital kapag inaatake ako, siya ang nagbabayad. Kulang na nga lang magpadala siya araw-araw ng pagkain sa bahay. Nahihiya lang talaga si Kuya. Kahit naman ako."
Tumango-tango ako, tinatant'ya ang mga dapat itanong. "Relative niyo ba siya?"
"Hindi ah! Sadyang mabuti lang talaga siyang tao."
"Feeling ko nga..."
Hindi relative. Pero napakalaki ng ambag sa pamilya ni Jehoram. Nagbabayad ng hospital bills, tumutulong sa therapy, halos magpadala ng pagkain araw-araw. Ano ba talaga siya? Matandang dalaga na naghahanap ng kalinga?
"Pero ayaw naman namin na umasa na lang sa kaniya. Kahit 'di niya sabihin, alam kong nagtatalo sila ng asawa niya dahil do'n. Ayoko namang makasira ng pamilya."
Halos lumuwa ang mga mata ko. Napatuwid pa ako ng upo at natuliro sa mukha ni Annie. Nakangiwi siya sa 'kin, nagtaka sa kilos ko. Napahimas ako sa neckline ng blouse ko, sinubukang ibuka ang bibig, pero tinakasan ako ng mga traydor na salita!
"Bakit?"
"May..." I can't even complete the sentence! "May asawa na siya?"
First time kong nakita ang pag-irap ni Annie. "May asawa't anak na si Tita Amelia. Kaya nga mas nakakahiya 'e. Himbes na pamilya niya na lang iniintindi niya, kargo niya pa kami. Hindi niya naman kami kamag-anak!"
Hindi pa rin ako maka-move-on. Hanggang sa makauwi ako, iniisip ko pa rin 'yon. Sinubukan kong libangin ang sarili ko. Kahit hindi ako marunong magluto, tumulong ako kay Manang Beth sa kusina. Ang ending, nagkalat lang ako ng mga ingredients.
I was too preoccupied by the thought, hindi ko alam kung bakit sobrang indulged ako sa buhay nila. At sa buhay ng babaeng 'yon.
May asawa siya.
May anak na rin.
Tapos... pinagkamalan ko siyang sugar mommy!
My God! Ang judgmental ko talaga!
Paulit-ulit akong nagsorry sa kaniya sa isip ko. Even in my prayers, sinasama ko siya at ang paghingi ko ng tawad. Bakit ba naman kasi ganito ako mag-isip? Hindi naman ako pinalaking mapanghusga. Nakakahiya naman. Hindi pa nga kami nagkikita noong tao, may kasalanan na kaagad ako sa kaniya!
After that Sunday, naging textmates kami ni Annie. Pero hindi naman palagi. For sure, bantay-sarado rin iyon. Kung hindi ni Aling Sienna, malamang ni Jehoram. Madalas din kaming nagkikita. I've never been to their house, ayaw raw ng maarteng kuya niya. Dalawang beses na kaming nagkita sa park, 'yung malapit lang sa simbahan. Gusto kasi ng kuya, malapit lang sa kaniya. Ang OA. Akala niya naman, may balak akong kidnap-in ang kapatid niya.
"Oo nga Kuya, hindi ako maglilikot! Naka-wheelchair nga ako oh!"
Today was the go signal of Annie's doctor. Finally, pinayagan na rin siyang bum'yahe. Hindi naman malayo ang pupuntahan namin. Paranoid pa rin kasi si Jehoram. And yes, he was with us. Nasa labas kami ngayon ng mansyon, hinihintay si Mang Diego. Good thing, Mom allowed us to use the Chevro.
"Sure ka ha? 'Pag naglikot ka ro'n, uuwi tayo."
Annie did a salute pose. "Aye aye, Captain!"
"Kumpleto ba lahat ng medicine sa bag?"
"Yes! Si Nanay pa, segurista kaya 'yon!
But of course, mas segurista si Jehoram. He wasn't satisfied sa sinabi ni Annie. He still did a double check if her medicines was really complete inside the backpack. Mahina akong natawa at lumapit sa kanila.
"Baka naman masakal na nang sobra si Annie niyan."
Nakangiwi siya habang sinasara ang zipper ng bag. "Masakal ka diyan. Gusto ko lang makasiguro. Nangako sa 'kin si Annie na hindi na kami babalik sa ospital. 'Di ba?"
Annie and I shrugged. Paranoid nga talaga ang Kuya niya, wala na kaming magagawa.
"'Nak, ayos na!" Napalingon kami sa gawi ni Mang Diego. Nagpapagpag siya ng kamay, handang-handa nang gumayak. "Ready na kayo?"
"Kanina pa, Tay!" Annie clapped her hands. She was so excited that her brother had to remind her again.
Ang puso niya raw.
As expected, Mang Diego was the assigned driver. As much as we want him to join us, kailangan pa niyang bumalik mamaya. May appointment na naman kasi si Mommy sa Marikina. She will be needing the Chevro and of course, si Mang Diego.
While we were on our way, pinatugtog ni Mang Diego ang stereo. This must be the first time that I wasn't stressed dahil sa traffic. Napakaingay nila sa sasakyan. Si Jehoram at Annie... nakakawala sila ng poise. Kaya nang tumugtog ang isang song na may up-beat, we couldn't help but sing along while snapping our fingers.
"So why do you build me up?"
"Build me up," Annie echoed and chuckled.
"Buttercup, baby, just to let me down," sumabay na rin si Mang Diego.
"Let me down," Annie constantly echoed every last word of the sentence. We'll just laugh whenever she did.
"And mess me around when the worse of all."
"Worse of all." Jehoram tickled Annie's tummy, sumabay kami sa halakhak niya.
"You never called baby when you say you will."
"Say you will."
"But I love you, still. I need you."
"I need you!" Annie shouted the line, tinuro pa nila ni Jehoram ang isa't isa.
"More than anyone darlin'. You know that I have from the start. So build me up."
"Build me up."
"Buttercup, don't break my heart."
Dumaan ang maraming song at hindi naman 'yon pinatawad. We murdered them all! Hindi na namin napansin ang maliliit na pag-usad ng mga sasakyan. Bago pa kami makarating sa pupuntahan, feeling ko, exhausted na kami. Kaya naman fifteen minutes before we reach the destination, I told Jehoram na patulugin muna si Annie. And she did. Mabilis pala talagang mapagod. Kahit noong binuhat namin siya para pasakayin sa wheelchair, nakapikit pa rin ang mga mata niya. We just woke her up nang nasa loob na kami ng building.
"Wow, parang Italy!"
Our eyes wandered around the majestic place. We were at the Venice Grand Canal- Taguig version. Nasa labas kami ng mall at nakadungaw sa barandilya, pinapanood ang paggalaw ng tubig at nililibot ang mga mata sa iba't ibang attractions.
Sa paligid ng tinatawag nilang grand canal, may matatayog na building. Like some sort of your typical malls, there were tons of fabulous eateries, shopping centers, and Instagramable-friendly spots. May mga stalls din na madadaanan sa gilid ng grand canal. We even saw a gondola sailing smoothly above the water! P'wede kayang sumakay do'n?
"Parang Italy nga." Sumulyap sa akin si Jehoram. "First time mo rito?"
I nodded. "Hindi naman kasi kami mahilig mamasyal. Minsan, nahahatak ni Chelzie. But we've never been here."
"Oo nga pala, 'yung mga pasyal sa inyo, outside the country."
I frowned at his remark at sinuntok siya sa braso. "Hindi naman!"
He laughed.
"Pasok tayo sa loob, Kuya!"
Sinunod namin ang gusto ni Annie. Pumasok kami sa loob at hinayaan siya sa kung saan man niya gustong magpunta. There were times na ayaw na niyang magpatulak kay Jehoram, siya na mismo ang nagpapaandar sa sariling wheelchair niya. At first, I felt conscious dahil pinagtitinginan kami ng mga tao, or specifically, si Annie. Kaso parang wala na lang naman 'yon sa magkakapatid. Afterwards, I've learned how to just ignore them.
Walang kapaguran si Annie. Jehoram was keen to stop her. Pero kahit ilang minutong pahinga, ayaw ng bata. Palagi siyang may nakahandang rebut kay Jehoram. I couldn't just refrain myself from laughing. Hindi na ata nanalo si Jehoram sa argumento nilang dalawa.
"Nagiging stubborn na si Annie. Kunsintidor ka kasi." Inirapan niya ako.
"What? Ba't kasalanan ko?" I pointed myself, namamanghang pinanlalakihan siya ng mga mata."Tsaka pwede ba, this is her day! Happiness only comes in a sweet little moment, hayaan mo na siyang mag-enjoy!"
Annie raised her hand, showing me her palm. Nang makuha ko ang gusto niyang mangyari, pinagbigyan ko siya. Tumunog ang mga palad namin nang maghampas. We laughed at synch. Napailing si Jehoram, may multo ng ngiti sa labi.
Doon ko lang napansin na kanina pa pala ako nakangiti.
The day just felt so good.
Gaya ng sinabi ko, happiness only comes in a sweet little moment. Walang definite expiration. But if there's one thing I was certain of, hindi 'yon nagtatagal. Magigising ka na lang isang araw, wala na, expired na. So when life gave you chance to be happy, grab it, ikulong mo sa mga palad mo. Make every second of it worthwhile. Happiness was made to paint ourlives brighter so when a catastrophe came, that sweet little moment we used to treasure in our hearts will keep us on fighting.
Right. It only takes a sweet little moment to make ourlives worth fighting for.
At sisiguraduhin ko na ang araw na 'to, isa sa sweet little moments ko.
"Ang daming photobomber!" I whined after taking them piles of picture.
Hindi ako makuntento! Ang dami kasing nakikisingit, hindi tuloy makita ang ganda ng lugar.
"Hayaan mo na. Maraming tao 'e." Jehoram shrugged, hiding his hands inside his pockets.
Kinuha ni Annie ang DSLR. Nakanguso ako, hindi satisfied sa kinalabasan ng shot. Kanina ko pa sila pinag-e-eksperimentuhan, pero wala talaga akong makitang magandang shot!
"Kayo naman, Ate!" Tinulak ako ni Annie palapit sa kuya niya.
"Ha? Bakit? Babysitter lang naman ang Kuya mo, Annie! Tayo na lang!"
"Bakit? Masama bang magpicture ang babysitter at ang bini-babysit niya?"
"Excuse me! Hindi ako ang bini-babysit ng kuya mo ha! Ikaw!"
"Honestly, mas mahirap kang bantayan kaysa kay Annie," sabi ni Jehoram sa likod.
Pairap akong lumingon sa kaniya. "Sino bang nagsabi sa 'yong bantayan mo 'ko?"
"Malamang! Kung saan-saan ka kaya sumasampa! Nakikita mo 'yon?" Tinuro niya 'yung railings sa pinakataas na floor. "Kulang na lang tumalon ka diyan kanina! First time mo ba sa mall?"
I seethe. "Ikaw." Hinubad ko ang sling bag sa katawan ko. He crossed his arms at hinarang 'yon sa mukha niya. I was about to hit him hard nang may tumamang liwanag sa amin.
"Akalain mo 'yon, Kuya. Marunong pala ako nito."
Napalingon kami kay Annie. Halos mapunit ang mga labi niya. She was looking at my DSLR, tinitignan ang bawat anggulo ng screen.
"Ang cute niyo!"
Ibinalik ko ang sling bag sa katawan ko, pinapatay si Jehoram sa tingin habang lumalapit siya kay Annie. He took a look at our picture, malapad ang ngisi habang sinusuri iyon.
Winagayway niya sa 'kin ang camera. "Tignan mo. Kitang-kita kung ga'no ka ka-amazona rito."
Halos patayin ko siya sa mga matatalas kong tingin.
I swore to myself na hindi ko hahayaang masira ang araw na 'to. True enough, it went nice kahit pa maraming tao. Jehoram couldn't just stop himself from pissing me off. Pero hindi ko maitatangging masaya ako. Sobra. Everything inside was just so light. I couldn't remember the last time I felt like this. 'Yung parang walang problema. Kahit alam kong marami pa akong dapat isipin, sobrang panatag ng kalooban ko. At least in this short moment. Peace of mind. Maybe that's how I'll call it. Kahit temporary lang, kuntento na ako. Tulad nga ng sabi ko, temporary happiness is happiness too.
We spent the whole day taking piles of picture, kahit maraming photobombers. We also went to Venice Piazza to catch the live performance of a popular band, and watched Wonder Woman in Venice Cineplex. Bago matapos ang araw, kumain kami sa Grand Cafe Lavena, giving us a chance to dine near the sublime grand canal. Hindi maampat ang pagngiti ko buong araw. Kung saan-saang bansa pa ako nagtravel noon. Sinong mag-aakalang dito lang pala ako magiging sobrang saya?
"Oy, Ma'am Blaire," pagtawag sa 'kin ni Jehoram.
At last, we tried to ride a gondola- isang bangka na flat ang ilalim at paturok ang magkabilang dulo. Nagsisiksikan kaming tatlo sa seat, nasa gitna namin si Annie. Madilim na at sa tingin ko, tama lang ang oras na napili namin. The night lights and the gleaming stars made the experience more astonishing.
"Blaire nga," I corrected him.
"Bahala ka diyan."
Sinulyapan ko siya. Tulad ko, sa mga ulap din siya nakatunghay. "Why?"
"Thank you..."
Napangiti ako. If being extremely happy was deadly, I might be the next one to bury. Hindi naman na bago sa 'kin ang salitang thank you. Sa t'wing may meeting ako with a business tycoon, naririnig ko 'yan. Madalas din sa mga employee namin. Pero iba pa rin pala ang pakiramdam kapag sa ibang tao nanggaling. 'Yung alam mong genuine. 'Yung feeling na for once, may nagawa ka ring mabuti para sa iba.
For once, hindi ako disappointment.
"For what?" Hindi ko maitago ang galak sa boses ko.
"Kasi napasaya mo si Annie?"
I chuckled. "See! Ang OA mo pa no'n. Ayaw mo pa siyang ipasama sa 'kin."
Napabaling na rin siya sa 'kin. "'Di naman sa gano'n! Worried lang, baka kasi mabinat. Ang gulo-gulo kaya nitong bata," aniya at hinalikan ang bonet na suot ni Annie.
Parang may kamay na humaplos sa puso ko. I pursed my lips, binalik ang mga mata sa kaulapan.
Hanga talaga ako sa kanilang magkapatid. Sobrang solid ng bonding nila. I was wondering kung paano nila nagagawa 'yon. Busy si Jehoram, palagi lang nakakulong sa bahay si Annie. Sabi nga nila, bihira lang silang mamasyal at kumain sa labas. Pero paanong sobrang lapit nila sa isa't isa? Kung tutuusin, kumpara kay Jehoram at Annie, mas malalapit ang age gap namin nina Kuya at Bailey. We're supposed to be reconciling at so many things. Maraming beses pa kaming nag-out-of-town para raw makapagbonding kaming pamilya. Pero hindi talaga kami naging sobrang lapit sa isa't isa.
Ang awkward nga sa pakiramdam kapag naiiwan kaming tatlo sa isang enclosed na lugar.
"Seriously, thank you talaga," pag-uulit ni Jehoram, mas mahinahon this time. Mas sincere.
Ngumiti ako at tumango, inayos ang pagkakasuot ng bonet ni Annie. Medyo malamig na rin kasi ang simoy ng hangin.
"Wala 'yun. Nag-enjoy rin naman ako. Tsaka... napakaliit na favor lang naman nito. Masaya akong masaya si Annie."
He didn't utter anything as a reply. Pinagmasdan niya lang si Annie. Ako naman, nakamasid sa kanila. Annie was making herself busy counting the stars. Paulit-ulit niya pang sinabi sa 'min na sinusundan daw kami ng moon. Kahit madilim, kita ko ang saya sa mga mata ni Jehoram. He really was happy for Annie. Hindi maalis ang tingin niya sa kapatid, akala mo naman bigla siyang puputok na parang bula.
Natawa ako sa naisip.
"S'werte ni Annie sa 'yo."
He looked at me, amused. "Tingin mo?"
I smiled at him and nodded. Mas lumapad ang ngiti niya. Sumasakit na ang pisngi ko pero okay lang. 'Di bale nang mangalay kung pagngiti naman ang dahilan. We can never tell what will happen tomorrow. Hindi natin masasabi kung hanggang kailan tayo masaya, at kung kailan tayo ulit sasaya. Gusto ko lang sulitin 'tong araw na 'to. Hindi ko man kayang ihinto ang oras, at least, just let me cherish the moment.
Nagulat ako nang biglang kuhain ni Annie ang kanang kamay ko. She placed it above her lap. At mas kinagulat ko ang pagpatong niya ng kamay ni Jehoram sa ibabaw ng kamay ko. She held both of our hand with hers, nakatunghay pa rin sa kalangitan.
"Sobrang s'werte ko nga..."
Pinakiramdaman ko ang tibok ng puso ko. It was like... burning rubber inside my chest. Nagwawala. Nagkukumahog. Like a knocking fist and a sprinting horse... like a mad tiger. Sinulyapan ko si Jehoram. He was also staring at me, pinapanood ang reaksyon ko. Pinagsisihan ko kaagad na tumingin ako sa mga mata niya. The sensation was unhealthy for my heart. Para itong uod na binubudburan ng asin. Malikot. And the feeling was... suffocating.
I just... couldn't breathe.
We stayed in that position for quite long. Or say, throughout the whole ride. Hindi ako makatingin ng deretso sa gawi ng Jehoram. Para akong pinagkakaitan ng hangin sa t'wing naiisip ko ang mainit na palad niya sa ibabaw ng kamay ko.
After riding the gondola, we decided to go home. Nagtext na rin kasi si Mang Diego, nasa parking lot na siya at naghihintay. Lampas na nga kami sa curfew ni Aling Sienna. Mabuti na lang, good mood siya dahil malaki ang kita sa karinderya.
"Blaire?"
Isang pamilyar na babae ang tumawag sa atensyon ko. We halted. Nasa likuran ko si Jehoram, tinutulak ang wheelchair ni Annie na mahimbing na ngayon ang pagtulog.
Pinagmasdan ko ang babae. Pinaliit ko ang mga mata ko habang inaalala kung sino siya. Her face was familiar, pero hindi ko matandaan kung saan at kailan ko siya nakita.
She laughed, may pagka-demure. "I knew it, hindi mo 'ko maalala!" Malapad pa rin ang ngiti niya. "By the way, I'm Rianne Ramos. Schoolmates tayo noong high school. Costello Academy, right? Member din ako ng glee club."
"Oh!" My eyes enlarged nang maalala kung sino siya. "Rianne! I'm sorry, nagiging makakalimutan na. A lot of things happened after we graduated." Napakamot ako sa kilay ko.
Muli siyang tumawa habang tumatango. "Yeah, I think so. And a lot of things had changed as well, huh?" May panunuya sa tono ng pananalita niya. "From friends to lovers and now? You're engaged! Grabe! Sabi ko na nga ba, kayo rin ni Levi ang magkakatuluyan!"
Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Parang biglang... gusto kong tumakbo at hatakin palayo sina Jehoram at Annie. I couldn't understand where it was all coming from. Pinakalma ko ang sarili ko at paulit-ulit na sinabi sa isip ko na walang mali. I've been trying to tell it to him noon pa pero palaging may humahadlang. Ano ngayon kung malaman niyang ikakasal na ako?
No big deal.
"I'm sorry for being snoopy. I was just really thrilled to see you again. Tsaka... nalaman ko lang kay George na ikakasal na kayo. Nagulat nga 'ko kasi... may kumakalat na chismis. Sila raw ni Thaliya? Well, only few were aware what's really going on. Kumusta na ba siya?"
I pursed my lips and forced out a smile. Of course, malalaman nila ang engagement! Kung hindi lang naman dahil sa mga palabas ni Madame Eliza, hindi nila iisiping si Levi at Thaliya! They were public figures too! Sino ba naman ako? I wasn't even good enough to be an Altaluna!
Pero ang engagement... hindi sikreto 'yon. Stop acting like it was, Blaire. Umayos ka nga!
"He's... he's still in a coma. For more than a month na..."
She took a deep sigh. "I've never foreseen this. He used to be a happy go lucky guy before. Madalas pa nga siyang spotted sa mga club kaya akala ko, maayos talaga ang lagay niya," she said. "Anyway, it's already late. Kailangan ko na atang umalis. It's nice to see you again, Blairey. Send my regards to your fiancee, okay?" She touched her cheeks on mine bago muling ngumiti at umalis.
I could feel my heavy breathing the moment she's totally gone out of my sight. Mariin akong pumikit, huminga nang malalim at tumalikod. Una kong binalingan si Annie. She yawned, sandaling minulat ang mga mata niya. She smiled a bit and closed her eyes again. I bit my lower lip before averting my eyes to him. I swallowed hard nang mapukol ang mga mata ko sa kaniya.
He looked... dumbfounded.
Pumungay ang mga mata niya, pinadausdos ang tingin pababa sa kaliwang kamay ko. His eyes lingered to my ring finger- kung saan nakasuot ang diamond ring na binigay ni Levi.
"Jehoram..."
He, again, averted his eyes back to me. He smiled... but it was million ways different from his smiles earlier.
"Ikakasal ka na?" It was almost a whisper.
Ramdam ko ang pagbabara ng kung ano sa lalamunan ko. Unti-unti akong tumango, placing some strand of my hair at the back of my ear. Bumaling ako kay Annie para iiwas sa kaniya ang mga mata ko.
"Oo 'e... I was just... waiting for him to wake up."
Humigpit ang kapit ko sa strap ng sling bag. He didn't speak for some while. Nakatingin lang ako kay Annie. I was silently praying na magising siya. We need her noise. Kahit pa maingay ang mga tao sa paligid, hindi napawi no'n ang awkwardness na nararamdaman ko.
"'Di ba may promise ako sa 'yo?"
Hindi ko man lang magawang lingunin siya. Napayuko ako. Ayoko ng ganito. I've never felt this awkward around him. Mas gusto kong nag-aasaran kami. 'Yung tipong susuntukin ko siya sa braso, kukurutin sa tagiliran, sisikuhin, tapos tatawanan niya lang ako.
"Sabi ko... ipagdarasal ko 'yung tao na palagi mong binibisita sa ospital... Fiancee mo pala 'yon?"
Tango lang ang naging sagot ko, hindi pa rin makatingin sa kaniya. I didn't want to look at his eyes. Hindi ko man mabasa kung anong nararamdaman niya, pero hindi ako bulag. It was different. I could see the difference.
"'E 'di dapat pala... mas kulitin ko pa si Lord?" He chuckled.
I smiled, trying to hide the uneasiness inside me. Kung kaya niyang tumawa, dapat ako rin. So I did. I collected all the courage I had and put them in a jar. Tumingin ako sa kaniya... sa mapupungay na mga mata niya.
"Baka makulitan na Siya nang sobra. Sa 'kin pa lang 'e. Pa'no pa kung magjoin forces tayo?"
He shook his head, trying hard to keep that gorgeous smile. "Tinulungan mo ko kay Annie. Tutulungan din kita sa fiancee mo. Tulad ng promise natin, magkasama tayo. Haharapin natin 'yung hirap nang sabay. Ipagdarasal natin sila nang sabay."
He smiled timidly, hindi man lang umabot sa mga mata niya.
"Promise 'yan 'di ba?"
Hindi ako nakasagot. I just tightened my grip to the strap of my bag. I inclined my head down, halos magdugo ang labi ko sa labis na pagkakakagat ko rito.
That's what I was telling you a while ago...
Happiness will only happen in a sweet little moment and will end in no definite period of time.
As the sand goes down in the narrow neck of the glass, the invisible arm of the clock will take ahold of your happiness. As time goes by, your feet will move forward but your sweet little moment will be left behind and the only thing you could bring is the memories of yesterday.
***
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRYQMTjCtBp
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsWmTKztTPf
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj4TGCgH256
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbvpQmr74sV
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPngXNQDm8h
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdtgZ0a6u4b
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNKpBPu7WRv
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU1Iww0xnzY
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHoyRPukwFK
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡf7fWT6YRIm
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPsGPW1tWJr
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZt1TCHqPkx
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLqmk0iC5zy
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY9YDC7ZjUq
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡt8j7mTFvuP
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5PXpgpJ1RN
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaocyMUgQ52
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡygY5ZscTSH
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHEdQgLdkOc
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNhCQDRUEPI
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAbBmYCkXwB
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiPztwQvCsr
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbfrrKNN6yt
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbL6VJc4YMS
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡngCHZPKPSo
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡap0XCEfbgV
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHctGvhMsJz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1yiybV7HrN
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHEsXCjlAVX
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡb4gTU4mF01
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXITlO0pU79
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8HKK7DlEhi
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpav5stb9Xi
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHa6wgnaxzt
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2veL4n9USz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHzMUNC1aRx
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpJY6jhxLb7
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3sjTxa2zwA
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzdYFuOz5lW
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXSu7ZU3TYi
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡclfUzMV5Fe
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2LYj75qv5E
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc8ZpkhU3Qf
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ90RuDZ08jQ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvBKhAzFXr9
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡooUdHyv6Z0
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0OhjqfjTik
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7umEthhQRC
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCm4R4VvXNo
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuTyTAbVVZx
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4p7MZQWoRi
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj5HOedCx13
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQ9I7V7jv8F
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHoOVAgA2iX
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxXs0swAqOO
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgun3VGQ5DG
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZN83FQVdsi
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQ8FZlnY4py
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKnJ8Rg221X
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS2fg93KgLW
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkniWyypVKp
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlfyJubxwXF
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKBvHF3SCdj
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS5I3y4Tk3E
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcUIC5QZr1S
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡULosEnjZxN
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ20Wsvmq8GE
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbEPfDe0ftX
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUiAHMlrKK0
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbR1l46TjJ6
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbfbTUHad62
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPnImsBheNM
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAsXDhXDVV5
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpB2IO5Rz0W
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJGWUq68yOw
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvhqzy9tZF1
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1EVvFVPBgK
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ33SmiRp3t0
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS8C3hXRRqw
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtiUh9mRf2r
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVMR79ef2NF
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡf7qwQVSwsc
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8cdrbauINZ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYmQfpSAdAd
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4LNp3DdeYS
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF2EwRfRW0E
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSzvCeVIszT
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDmZ2YxgNYg
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkGXZHKIKKh
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqWRoD2Jqqw
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ253pGeAtmz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6ZnSy1o16T
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6c2PrfRmG0
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡonsjuqDjNZ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGfyUMC1VFT
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi6nFpKiuBm
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbHITLUOFgq
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0wHljUR9ua
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsrdmsMPkNa
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjY9UcLDKTn
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3wF6nLBFUT
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuVwr2Xr2Bz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuagbFTsxSo
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVs3EIUf4Jz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1aO7bZZ3td
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDlnGHVw3sO
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhThw5T1qHj
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡM1tQUjMwTH
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡloLJ6YACtC
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3zukLz1FFr
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnmSOCkdyLQ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmVgt38ZbZd
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcOxBczG4GC
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLT8NZhG4GE
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1viP1ig7g0
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡagPcORSywG
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNeFV968WFS
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbnCmWkCC1t
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTPHHCnsfKR
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSObJaNvnBs
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxey8seU83y
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvDYGQT2v5M
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4F7hFhjwWW
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3DhYlgS45T
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7ZXB255WgO
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzQzjNbj4H6
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhQwXqEyGfj
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡALRDAkYzNj
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJ2JuwGGuP3
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuFY0exWtxB
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAfQxe5PrfH
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQv3HYmc4Fp
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAUzZnXH5uD
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHld6dNMz7A
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHUsadW11su
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡs09wAt9peO
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡK60oasmnWE
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYEaF04Aizp
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQ6DKWzkQP4
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWX2MhdAYml
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUPyEuAyd0w
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcbAVcIoGJu
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1ZRf08Ztui
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8MwaQzto0W
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvLwzzcold0
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtUlAiy0c8J
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8Dt9IQOEKd
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡX2PAIMGICW
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfhHMGVHnFz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAxPQWhHWqo
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEb8ZVFbvYG
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqWsh6SGBZQ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxua9KHVDkz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEGji5xn7F9
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjy40ibV30E
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡm36HoGOYeJ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡh1TOiVPHSJ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0PKJZDZTKy
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcJML1uVp7h
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdGaNaL3p70
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJksUi2EIzQ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRt7Xr2dQqj
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6kM4ElrWNa
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOw8CCCysJX
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSPkuXtcm12
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdKk0VqEZo8
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsmzNiEj3bi
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡunvYZ1iKAj
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsI3EinPll1
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMLggEs2HZ1
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ1dQmtXIIg
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0HgZp9L2Wb
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyYwue81oun
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBrWlNvBOSp
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfVRvjC8BVa
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaXW7qLFxYz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdxRsiMoWOq
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9Ouw23BfB1
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEpDgC8olmv
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOgqiTH0Lfy
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1CnXUfYut5
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXI9UEbsb0Y
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDvJvNtXOeJ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPNKMAhM7bm
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡr6rmkKFAVo
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmrwO6YBxQn
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkJ6uWFlzTi
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1IXiM2MbvT
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ78nQEw9eR3
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqixX5fB5DJ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKPCMtR9NKD
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNRVoWIdgiU
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡirrcfmFDhD
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHCYWYaoI7M
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1OBUvvrIl1
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg3EWpCGqqf
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyKXVUvbuJ2
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqsoKruQQ0Q
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlnzCQ1jtNi
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2PoacNkOaG
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6jgNaFTVJo
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8u78QNHTAW
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0q7VaeAL4M
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS7cb8HXl4L
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4JrsuwWqPD
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQYqvygIWKa
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡR5bEWfnk3i
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡC4KURtwde9
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXPCCsJRPiz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPOyvwaFJ27
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡT7w8Pmu93C
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8KDB6cFj4I
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ61c66aRzlw
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWGfFdopvS2
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHLvyoLhzYS
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcIgh1nKSMz
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡl9zpImG1eF
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5oxpOY4SOc
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU6PEqH62jQ
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDlx9gWYqIp
Psalm 118:24 ||402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ08DZkp9L2q
402Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8QdrPoYsz6
This is the day the Lord has made; we will rejoice and be glad in it.
