Peace be with you
"Ma'am..."
Tinanggap ko ang papercup ng mainit na chocolate na binili pa ni Jehoram sa vendo. We were in the hospital's garden, sitting on the aluminum bench. I could't help but to appreciate the grandeur of the majestic scenery and the languor of the afternoon breeze, giving tranquility to my heart and wholly dissipating the pressure into thin air.
There were Banaba and Flambuoyant trees around, giving life and colors to the scenery. Sa ilalim ng mga puno ng Narra, may upuan at mesa na nakapaikot sa mga katawan nito. Ginawa malamang sa mga gustong magpicnic. Dagdagan pa ng mga Aster, Sampaguita, at Orquids na namumulaklak sa bawat gilid. There were also aluminum benches facing the statue of St. Joseph. Matibay na nakatayo ito sa gitna at gawa sa marbol. Payapa rin ang lugar. Palibhasa, kaunti lang ang mga tao. The monotonous chirping of the birds and the muffled sounds of the brushing leaves were like music to my ears.
Pakiramdam ko, nasa isang palasyo kami. O kaya naman, 'yung mga garden sa enchanted schools na madalas kong maimagine kapag nagbabasa ako ng libro noong bata. 'Yun bang, punong puno ng magic. This place was amazing, ginawa talaga siguro para pagaanin ang loob ng mga pamilyang nalulungkot dahil sa kondisyon ng mahal nila sa buhay.
"Ang ganda rito..."
I felt the zephyr-like wind kissed my cheeks. Tumango si Jehoram.
"Last year lang kasi binuksan 'e. Kaya naaalagaan pa. Tsaka masyado rin kasing secluded 'tong area na 'to. Sinadya siguro para hindi dagsain ng mga tao. Sana lang maalagaan talaga nang maayos. Madalas kasi, sa una lang maganda."
"Parang 'yung garden namin dati sa school ko no'ng high school. Maganda lang din sa una. Tapos 'yon... Hindi pa kami nakakagraduate, pinasara rin kaagad. They failed to preserve the beguiling beauty of the place."
He nodded. "Nakakapanghinayang. 'Wag nga lang sana mangyari rito 'yon. This place has a good ambiance. Mas'werte tayong nakakaabot sa gan'tong lugar. Kasi 'yung iba? Hindi nabibigyan ng chance. Before they knew it, wala na, sira na."
"So mas'werte ako kasi dinala mo 'ko rito?"
He looked at me, then his dimples appeared. "Dito rin kasi ako pumupunta kapag malungkot ako."
"Sino ba nagsabing malungkot ako?"
"Mata mo."
My brow shot up. Ginaya niya ang parehong ekspresyon. Napakurap ako. I shifted to my seat at humigop ng mainit na tsokolate. I noticed the side of his lips rose. Pinanatili ko ang mga mata ko sa marble statue ni St. Joseph at ng hawak nitong bata.
"Alam mo, Ma'am, hindi naman lahat ng salita na nasa isip ng tao, kayang sabihin verbatim. Kaya nga 'di ba sabi nila, eyes are windows to the soul. Kasi kahit tahiin mo pa 'yang bibig mo, basang-basa ka naman diyan sa mga mata mo. Unless pumikit ka, try mo."
My brows corrugated in a monkey frown.
"Ba't naman ako pipikit?"
"Wala lang, pikit ka lang."
My hand flew to his arm, it squirmed. "Pinagtitripan mo lang ako!"
"Bakit naman kita pagtitripan? Dinala na nga kita rito para gumaan feelings mo 'di ba? Bilis na!"
I grimaced at him. Nanatiling nakaangat ang gilid ng labi niya. Hindi man lang siya nasindak sa sama ng tingin ko. Nakuha pa niyang iangat baba ang mga kilay niya. Proud pa siya sa naisip na idea. Kalaunan ay marahas akong bumuga ng hangin at defeated na tumango.
"Fine!"
Bago ko maisara ang mga mata ko, kita ko ang malapad niyang pagngisi. I twitched my lips, getting awkward dahil feeling ko, para na 'kong tanga na nakapikit dito. Baka mamamaya pinagtitinginan na pala kami!
"Hoy, nakapikit na 'ko! Ano na?"
Wala 'kong narinig na boses. Pinakiramdaman ko ang paligid. Hindi naman gumalaw ang inuupuan namin. I was confident that he was still there. And before he could come up with a puerile idea, I immediately grabbed his hand.
"Kapag iniwan mo ko, sasapakin talaga kita!"
Pero hindi pa rin siya nagsasalita. I had that uncanny feeling na parang may nanonood sa 'kin. My upset stomach was starting to flutter. Bahagya kong inangat ang talukap ng mga mata ko, curious kung ba't ang tahimik niya.
"Jehoram?"
I felt him moved his hand, napabitaw ako do'n.
"Wala. Sige, dilat ka na."
Ridges formed in my forehead nang sulyapan ko siya. He was scratching his nape, again. Sumandal siya. Hindi ko inalis ang mga mata ko sa kaniya.
"What was that?"
He smiled, iling lang ang sagot. I raised my shoulders momentarily at umayos na rin ng upo.
"Kaya ba lagi kitang nakikita rito sa ospital? Pinupuntahan mo 'tong garden?"
He shook his head, nananatiling tikom.
"'E ano?"
"Binibisita ko 'yung kapatid ko."
"May kapatid ka?" I was slightly stunned. Akala ko, nag-iisang anak lang siya.
The corners of his mouth turned up upon seeing the reaction. "Si Annie. Dito rin siya naka-confine. Diyan lang, sa taas ng k'warto no'ng kaibigan mo."
It took seconds before I reacted. Not to debase his capability to sustain his sister's needs, but this was a private hospital. Malaki ang gastusin sa ospital na 'to. Walang libre. At sa pagkakaalam ko, hindi naman gano'n kalaki ang kinikita ng mga nagtatrabaho sa palengke- as per Manang Beth. Baka naman kay Mang Diego? Pero hindi rin naman super malaki ang pasahod sa kanila ni Mommy.
Instead of asking him, tumango na lang ako, not wanting to make him feel offended.
"Anong sakit niya?"
"Progeria..."
"Progeria?"
Tumango siya. Sobrang casual. Parang ubo lang ang sakit ng kapatid niya. He was still smiling. Na akala mo naman, paracetamol lang ang katapat ng Progeria. Tapos bukas, gagaling din.
But we all knew it wasn't like that.
"'E 'di ba..."
Tumango ulit siya, nakaangat pa rin ang magkabilang sulok ng mga labi. But this time, it was a closed-lip smile.
"Wala pang lunas," sagot niya.
"Anong... sabi ng doctor niya?"
Malungkot siyang ngumiti. "14 years..." he traced, pinaikot-ikot ang tsokolate sa loob ng baso.
And there, I saw it. I saw the streak of pain in his eyes. Napatunayan kong tama nga siya. Na ang mga bagay na hindi naririnig sa labi, nakikita sa mga mata.
"14 years lang raw ang kayang itagal ng buhay niya."
My heart suddenly bled for him. Sa sandaling nakilala ko si Jehoram, I've been so amazed at how positive he was disposed to life. Parang hindi ako sanay na makita siyang gan'to. He's pained. Obviously. Like I was being introduced to a new version of him. 'Yung Jehoram na malungkot. 'Yung Jehoram na may mabigat na pinagdadaanan.
And I wasn't used to this.
Pakiramdam ko, obligado akong pagaanin ang nararamdaman niya.
"Jehoram..."
Nag-angat siya ng tingin sa 'kin. And I wish he did not. I never knew I could be as affected as this pagdating sa agony ng ibang tao. Siguro nga, gan'to talaga. We all had that innate capacity para makaramdam ng sympathy sa iba.
"Ang hirap, 'no? Ang hirap na para kang araw-araw pinapatay ng takot. Takot kasi... alam mo 'yon? Hindi naman natin hawak ang buhay nila. 'Di natin alam kung anong plano ng Diyos sa kanila... sa 'tin. Nakakatakot kasi... baka isang araw, magising ka na lang... wala na."
He looked up, pinagmasdan ang paggalaw ng mga ulap.
"Araw-araw..." He swallowed a lump in his throat. "Araw-araw lumuluhod ako sa harap Niya. Nagmamakaawa. Kasi, kung hindi kayang pagalingin ng gamot ang kapatid ko. Baka naman..." His eyes bore into mine. "Siya, kaya Niya? Baka... mapagaling Niya?"
I pursed my lips.
"May awa naman ang Diyos, Jehoram. For sure, tutulungan niya ang kapatid mo."
His eyes brighten up, like I just lit a fire under him. He briefly raised his head, matamis na ngumiti sa 'kin.
"I'm sure of that as well."
Naroon pa rin ang ngiti sa mga labi niya nang simutin niya ang sariling tsokolate. I did the same. We lapsed into defeaning silence for a moment. Nang kapwa kami matapos sa pag-inom ay kinuha niya sa 'kin ang baso. He gently threw it inside the trashbin just beside the bench.
"Pero alam mo..." Umayos muli siya ng upo. "Iniisip ko... Siguro nga. Baka nagkakamali lang 'yung doktor niya. 'E kasi... tao lang naman sila 'di ba? Nagkakamali rin? Hindi naman sila ang makakapagsabi ng life span ng isang tao."
I nodded my head, wearing the encouraging smile. "I'll pray for her recovery..."
Mahina siyang tumawa. Mas napangiti ako. He messed with my hair again. Hinayaan ko na lang. Sandali kong naalala si Levi. He loved doing that too. Kaso, kasabay ng pag-alala sa kaniya, ay ang ala-ala ng mga salita ni Madame. Instead of getting drowned in my own thoughts, I racked my head.
"Kahit karugtong na lang sana ng buhay niya. Dagdagan lang, gano'n. 'Wag naman 14 years. Grabe naman 'yon."
Inayos ko ang buhok ko. "How can I help?"
"How can I help?" he returned the question.
I chortled. "Let's just be here for each other."
Umarko ang kilay niya sa 'kin. Na para bang nagtatanong kung seryoso ako. Itong Jehoram na 'to. He really never took me seriously. Kapag gan'tong tinataasan niya 'ko ng kilay, feeling ko napaka-unbelievable lahat ng sinasabi ko. Parang gusto pa niyang matawa. Mahilig talagang manira ng moment ang lalaking 'to.
"What?" I tried to sound pissed, kaso hindi maalis ang multo ng ngiti sa mga labi ko.
He shrugged, hindi siya sumagot at pinagkrus lang ang mga braso.
"Kasi you know. Pareho lang naman tayo 'e. Parehong nahihirapan kapag nahihirapan ang mahal natin sa buhay. Parehong walang magawa—"
"Meron."
"Ha?"
"May magagawa tayo." Naningkit ang mga mata niya sa pagngiti.
"Ano?"
He leaned closer to me. Napakurap ako. I barely moved my head when I felt his breath on my ear.
"Let's pray together," he whispered, nakangiting lumayo.
It left my mouth in agape. Bumaba ang tingin ko sa mga kamay niya. He was removing a bracelet from his wrist. May multo pa rin ng ngiti sa mga labi. Pinapanood ko lang ang ginagawa niya.
For a moment, bigla kong nakita ang pagiging Altar server sa kaniya. P'wede rin palang maging maamo ang katulad ni Jehoram na sobrang tough ng features. Sa totoo lang kasi, hindi nagcocomplement ang personality ni Jehoram sa charisma ng mukha niya. Kung magiging artista siya, malamang puro mischievous roles ang ibibigay sa kaniya. If not because of his smiles- kasi really, constant na ata sa kaniya ang pagiging smiling— his face looked uncivil. 'Di mo iisiping friendly pala sa totoong buhay. 'Wag niya lang talagang aalisin ang ngiti niya kasi mukha siyang naghahamon ng away.
"Isaiah, chapter 41, verse 10."
Napapitlag ako ng abutin niya ang left hand ko. I immediately took it back. Halatang nagulat siya. But before he could utter a word, binigay ko na sa kaniya ang kanan kong kamay. He smiled, halatang relieved.
"Do not fear, for I am with you; do not be dismayed for I am your God. I will strengthen you and help you; I will uphold you with my righteous right arm," he recited the verse in verbatim.
There were only two circumstances that I could recall how it blew my mind— in such a beautiful way, of course. Una, noong pagkagraduate ko ng college at may surprise celebration a day after. Hindi naman kasi ako nagtapos with flying colors. Tamang pasado lang. And it was Dad who organized it. Pangalawa, 'yong time na nagpropose sa 'kin si Levi. 'Yun bang, hindi ako makapagsalita. 'Yung parang... may umaalon sa dibdib ko. I was deeply lost in my track, at ngayon, nararamdaman ko na naman siya.
I was left dazed, pinagmamasdan ang rosary bracelet na ikinabit niya sa palapulsuhan ko.
"All we have to do is to trust. May mga bagay na hindi kayang gawin ng tao, pero kayang gawin ng Diyos. Tama ka, hindi natin kayang makaimbento ng gamot. Pero kaya nating maniwala. Wala namang masama sa paniniwala 'di ba? Na kasama natin Siya? That will be our strength. Sa tuwing pinanghihina sila ng sakit nila, tayo ang magiging malakas para sa kanila. Kasi, ang pangit naman kung nanghihina na nga sila, tapos sasabayan pa natin 'di ba?"
I nodded, sa wakas ay nahatak na rin pabalik ang lumilipad na isip.
"And the best way to be strong is to believe that He's here. Alive. And uplifting. Amen?"
I chuckled and nodded. "Amen!"
Natawa rin siya at muling ginulo ang buhok ko. I couldn't just refrain myself from smiling. Parang biglang natunaw lahat ng sama ng loob ko kanina. Funny how he could do all of these even without any idea kung anong problema ko. Ni hindi niya nga kilala si Madame Eliza. Hindi niya alam kung anong nangyari kanina. But there he was. Nagawa niyang pagaanin ang loob ko.
"Paano mo nagagawa 'to?" Dinungaw niyang muli ang mga mata ko. "Maging positive kahit sobrang hirap na... How can you be so strong?"
"A man only becomes strong when someone's making him feel strong. Kapag alam niyang may kasama siya. 'E hindi naman ako mag-isa. 'Di ko nga alam kung ba't nauso ang salitang mag-isa, 'e palagi naman natin Siyang kasama."
I was smiling constantly from ear to ear. I just really feel so proud of him. Kahit pa hindi naman ako ang nagpalaki sa kaniya. His parents must be so proud too. Ang laking relief siguro sa kanila na si Jehoram ang anak nila. He's too good to be true. I've been to many places around the world. Nanirahan sa Manila, nag-aral sa isang prestihiyosong university, nagtravel sa Spain, England, Turkey, Greece, at tumira ng dalawang taon sa South Korea.
Pero ngayon lang ako nakakilala ng lalaking katulad ni Jehoram.
A man who was as ethical as him. 'Yung tipong hindi natatakot na baka ngiwian siya ng mga tao dahil sa mga sinasabi niya. A man who has the power to raise someone's moral and spirit people up. Sobrang genuine lang.
Annie's lucky to have him as a brother.
"Thank you..."
He gaped at me. Looking amused. Na naman. Para bang laging first time sa kaniya kapag nagpapasalamat ako. Gano'n ba ako ka-ungrateful sa paningin niya? Natawa ako.
"Friends na tayo ha?"
Hindi siya sumagot. Tipid lang siyang ngumiti at nag-iwas ng tingin. Nilaparan ko ang ngisi ko. My time to messed up with his hair. Tinapunan niya lang ako ng tingin at inirapan. I laughed. He moved his head sideways, hinahatak pababa ang gilid ng labi na hindi mapigilang umangat.
I was lighthearted. Kahit 'di niya sabihin, alam kong friends na kami.
Unfortunately, that was the last time na nakausap ko si Jehoram. For the next days, hindi na kami nagkita ulit. May times na dumadaan siya sa gate namin kapag umaga para mag-abot ng kung anuman kay Mang Diego. 'Di ko naman siya naaabutan. I just heard it from Garette. Ang ingay kasi nila magkwentuhan.
Hindi na rin kami nagkikita sa ospital. Iyon na rin kasi ang huling beses na nadalaw ko si Levi. Kuya forbade me to. Pahupain ko lang daw muna ang galit ni Madame. Hindi na 'ko umalma. Marunong din naman akong makinig. I just thanked him for defending me at nagsorry dahil nadamay siya. I also plead na 'wag ng banggitin kay Mommy. She's friends with Tita Martha. Ayoko sanang madamay sila sa issue namin ni Madame.
"Blaire!"
Hindi pa ako nakakababa ng hagdan, sinalubong na 'ko ni Mommy. She looked pissed, tightly holding the phone in her hand. Mukhang katatapos lang ng pag-uusap nila ng kung sino.
"Your Ninong Zach called! Nagcancel ka raw ng appointment?"
"Good morning..." I greeted with a beso. "About the car?"
Plano ko kasing bumili ng sasakyan. Magiging sobrang busy raw kasi si Mommy the following weeks. Hindi ko mahihiram ang Chevrolet. Hindi naman pwedeng makisakay kay Bailey. Palagi siyang may secret rendezvous. Si Kuya, as if namang pasasakayin ako no'n. 'E madalas ngang wala ang Bugatti niya sa garahe.
I wasn't really conversant with cars and their brands. Busy ang mga kapatid ko kaya ang sabi ni Mommy, ipapasama niya na lang si Ninong Zach. He's got a nice taste.
"Why did you cancel it?"
Naglakad ako patungong dining hall, nakabuntot naman sa 'kin si Mommy.
"I have other plans."
"What other plan? Hindi ka na kukuha ng sasakyan? You should've told us earlier! Nakakahiya sa Ninong Zach mo dahil nagulo lang ang schedule niya!"
"Bibili pa rin naman ako ng sasakyan. Pero hindi bukas. And don't worry, okay? Nakausap ko nang maayos si Ninong. He told me it's okay. Kahit ako na lang kakausap sa car dealer one of these days."
Naabutan ko roon si Kuya. He's sitting on his usual chair, taking small mouthfuls of his coffee. Nakagayak siya at mukhang papasok na ng opisina. He put down his mug, looking at me with visible question mark on his forehead. Nagkibit ako ng balikat at umupo.
"Ano ba kasing gagawin mo bukas? Magbabantay kay Levi? I can talk to Martha para sabihing hindi ka free!"
Mabilis akong umiling. Lalo na nang mapansin ang pagdilim ng mukha ni Kuya.
"Hindi sa ospital, 'My..."
"'E saan nga? It's Sunday!"
Exactly. Tomorrow's Sunday.
Tinigilan na rin ako ni Mommy after a minute. I had to thank Kuya sa almusal na 'yon. Siya kasi ang umagaw sa atensyon ni Mommy. He discussed few things to her regarding his businesses, of course. Pansamantalang nalimutan tuloy ni Mommy ang inis niya sa 'kin.
Sa k'warto lang ako nang maghapon. Nagreply na sa 'kin ang secretary ko. According to her, sinabihan daw siya ni Dad na ito na ang bahala sa mga pending. 'Wag na raw magsend ng kahit anong file sa 'kin. Hindi ko alam kung positive ba 'yon o negative. Positive kasi nabawasan ang mga dapat kong problemahin? But it wasn't like that. Alam kong masama pa rin ang loob ni Dad sa 'kin. Baka nga nasira ko pa ang kapiranggot na tiwala niya. He didn't even inform me na nasa Seoul na pala siya.
When evening came, I made myself busy sa pagpili ng susuotin para bukas. Nakalatag ang mga damit ko sa ibabaw ng kama. There were pairs of jeans and blouse, may mga dress din, at mahahabang skirt. It has been a long time noong huling nagpunta ako roon. Bata pa ako. Hindi ko alam kung may dress code ba. Ano ang bawal at ano ang dapat?
I was standing beside my bed habang sinusuri ang mga damit na nakalatag sa kama. As if on cue, biglang may kumatok sa pinto. I was quite hoping na si Chelzie ito. She's my right hand woman. My fashion sense din naman ako pero hindi naman 'yon ang kailangan. I have to wear something appropriate.
The door opened, niluwa si Bailey.
"Hi." He smiled upon closing the door.
Ngumiti ako nang malapad. "Hindi ka na nahihiyang pumasok, ah? Parang dati lang, hanggang katok ka lang. You won't come inside unless I'll open the door for you."
He smiled sheepishly and rubbed his corrugated brow.
"Thought it's fine with you?"
Humalakhak ako. "Of course! I'm just really glad. Hindi ka na naiilang."
He just shook his head at naglakad palapit. He sat on my bed and caressed its sheet, nakuha pang ilibot ang mga mata. Isa-isa kong dinampot at tinupi ang mga damit na hindi ko nagustuhan. I'll just wear a fitted jeans and a simple blouse. Probably the turtle-neck one na kulay maroon.
"Almost everything in this house underwent renovation. Itong k'warto mo lang ang hindi."
Tumango ako. "Binilin ko kay Mommy na 'wag galawin bago ako umalis."
My room was a combination of white and beige. The walls were painted white, karamihan naman sa mga stuffs like closets ay beige. Ang bahagi naman ng pader sa likod ng kama ko ay dinikitan ng wallpaper. Kulay beige na mga rosas ang disenyo nito. Nakapatong sa study table ay bouquet ng artificial Sahara rose na kulay beige din. My bedsheet was white, ang mga unan at comforter naman ay beige. Maging ang oval-shaped na carpet na pinapatungan ng kama ay mabalahibong beige.
"Saan ka pala pupunta bukas?"
Napangiti ako. Kinuha ko ang mga natuping damit at pumasok sa walk-in closet. Nag-aabang pa rin siya ng sagot nang makalabas ako. I couldn't help it anymore but tell him. Halatang gulat siya. Pero nang makabawi, ngumiti siya sa 'kin. Genuine.
"You look so fine, Ate. I'm happy for you..."
I smiled. "Thank you, Bail..."
The next morning, malawak ang ngiti. Matagal na 'kong naglolook forward para sa araw na 'to, and now, the day has come! Matapos gawin ang mga rit'wal sa umaga, tinawagan ko si Chelzie. I want to invite her, baka p'wede niya kong samahan. Isa rin 'yong babaeng 'yon. I don't know when was the last time na nagpunta rin siya roon. Kaso nang itanong ko ang plano niya ngayong araw, umatras ang dila ko.
"I'm on my way to Aklan, Blaire. Doon ang napili kong site para sa project. I thought Zuriel told you?"
Napabuntong-hininga na lang ako. Ano pang magagawa ko? 'E nasa b'yahe na siya. Hindi ko na lang sinabi sa kaniya ang plano ko. For sure, she's just going to fire me with questions. Instead, I just wished her a safe trip at sinabihang mag-uwi ng pasalubong.
Mga kasambahay lang ang naabutan ko sa dining hall. Mag-isa akong nag-almusal dahil kahit anong pilit ko, ayaw akong sabayan ni Margarette. Napatunayan ko ring tama talaga si Chelzie. Wala kaming maayos na komunikasyon sa bahay na 'to. Nasanay na lang kaming lulubog-lilitaw ang bawat isa. Wala man lang paalam. Hindi nagsasabihan ng plano.
Si Kuya, sumama raw sa Aklan. Si Mommy, nasa Antipolo. Si Bailey, nagpabookbind daw. Ni hindi ko nga alam kung aware ba silang nasa Seoul na si Daddy at wala na sa Barcelona. Kung 'di tumawag ang secretary ko kahapon, di ko rin malalaman.
It was 9:30 am nang nakarating ako sa pupuntahan. I was standing in front of an old establishment, hindi ko alam kung ilang dekada na nang ipatayo ito. Last time I check, bata pa lang sina Mommy, nakatirik na raw 'to rito.
Napangiti ako.
It has been a while since the last time I visited His home.
I was in a high spirit nang itapak ko ang mga paa ko sa simbahan. Kaunti pa lamang ang mga tao, maluwag pa ang mga upuan sa harap. I decided to sit in front, mas tanaw ko ang kabuuan ng Altar. Pagkaupo, I placed my hobo bag beside me. I felt secured here. Na para bang, confident kang walang magtatangkang gumawa ng masama. Not when they were inside this establishment. The only thing I could feel was serenity... and protection.
Unti-unting dumagsa ang mga tao sa loob ng simbahan. It was 10 am sharp when the ceremony began which was led by the parish priest.
"Sa ngalan ng Ama, at ng anak, at ng Espiritu Santo..."
"Amen," we answered in chorus.
"Ang pagpapala ng ating Panginoong Hesukristo, ang pag-ibig ng Diyos Ama, at ang pakikipagkaisa ng Espiritu Santo, nawa'y sumainyong lahat."
"At sumaiyo rin."
I was all ears sa pari buong misa. Honestly speaking, hindi talaga ako sanay rito. Bata pa ako ng huling beses kaming dalhin ni Mommy sa church. Si Levi rin kasi, hindi pala-simba. Si Chelzie, gano'n din. Wala talaga akong idea kung anong ginagawa habang nasa loob ng simbahan. Kaya naman kung hindi sa pari, nakatuon ang atensyon ko sa mga nakaupo sa harap ko, ginagaya ang mga ginagawa nila. Someday, I'll get used to this.
Of course, may ilang pagkakataon rin na pilit dumadapo ang mga mata ko sa kaniya. Nakatayo lang siya sa gilid, pinapanood ang mga kaganapan sa tapat ng Altar at nakikinig sa pari. Jehoram was wearing a white cassock and a ravishing smile. Isang beses lamang nagtama ang mga mata namin. That moment, I knew he was surprised.
Ako rin.
Kahit alam ko naman na talagang sakristan siya, 'di ko pa rin maiwasang magulat. At mamangha. There were times that I caught myself watching him sa t'wing tumutulong siya sa paghahanda ng mga kailangan ng pari. I can even spend all day watching him does his thing. He was really inclined to this. Like he was really born to serve Him.
"Sa mga tagubilin ng mga nakakagaling na utos at turo ni Hesus na Panginoon natin at Diyos, ipahayag natin ang lakas-loob."
I stood between two strangers. We held each other's hand nang tumugtog ang choir at inawit ang sacred song.
"Ama namin sumasalangit ka616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyv4hX8jUJn
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqVPHFxtk2y
Sambahin ang ngalan mo...
Mapasaamin ang kaharian mo616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwXMpz4stWz
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzF38nCIKfL
Sundin ang loob mo616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCNioNgwstb
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdrBq4tDS7F
Dito sa lupa para lang sa langit..
Bigyan mo po kami ngayon616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡktH7aQVQiU
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmNqABbOGpB
Ng aming kaka'nin sa araw araw...
At patawarin mo kami sa aming mga sala616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgxHuXT2uwK
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbqwJwXnahh
Para lang pagpapa-tawad namin 616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6aNMlHF6jN
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6y2FTyP8EY
Sa nagkaka-sala sa amin616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPWsrhgnvQg
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEdiLhLXWRe
At wag mo kaming ipahintulot sa 616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJBwpOtSYZR
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIvUPrSkI2P
Tukso at iadya mo kami sa lahat ng masama..."
Natapos ang kanta at paulit-ulit kong pinapaalalahanan ang sarili ko na magfocus lang sa pari. Hindi ko gusto ang pakiramdam sa tuwing dumadapo ang mga mata ko sa kaniya at nahihirapan na silang bumaling sa iba. The betrayal of my eyes was completely out of keeping and beneath contempt.
"Ang kapayapaan ng Panginoon ay laging sumainyo."
"At sumaiyo rin."
"Magbigayan kayo ng kapayapaan sa isa't isa."
I turned my head in every direction and mumbled "Peace be with you..." repeatedly sa bawat taong makatatamaan ko ng mga mata.
Sa huli, my eyes perched to the last man I wanted to have eye-contact with. Kahit gaano pa man kalayo ang distansya naming dalawa, our eyes made a thin line para magtagpo sila.
From the leisure beat of my heart, it went faster... and then faster, until it knocked violently in my chest. Kusang lumipad ang kamay ko patungo sa kaliwang dibdib, pinakiramdaman ang dagundong ng pusong nagwawala.
The two corners of his lips lifted. Hindi man lang na-bother ang mga taksil na mata ko sa paligid. Kahit maraming malilikot na ulo ang lingon nang lingon, the only thing I could see was his alluring smile.
Umangat ang isang kamay niya at ginaya ang ginawa ko. Tinapat niya rin 'yon sa dibdib, mas pinalapad pa ang ngiti hanggang sa maningkit ang mga mata niya at lumubog ang mga bilog sa magkabilang pisngi.
He mouted the words "Peace be with you..."
But instead of peace, he just took my heart into complete chaos, spreading the flame that even my mind couldn't cease.
***
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj0Vjm5VDKY
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKNTrdDyTsv
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVexTHr0tfo
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIbu98RPSA3
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzboCkA0UYs
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5AANzWern7
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡED0hR5OdPu
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDpAne1RCre
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnli73WFiUk
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyGRiHC1kPc
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6xDjXeaw51
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeZMyULnxqF
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbLAyhFfJnj
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoeCJw2sBDR
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlxsxJF9eha
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwy61aBDT3O
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc4PdC1SKSO
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHqBp4p5lKW
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBBwF8TJXmU
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0MQOET59rC
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWHuzrPByu4
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡH5789ENeze
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWisbn3V5df
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVMl03YMjCf
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVZXLeP4L0U
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqltrVdj4A7
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzSUlnbji81
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN7B6wuTZOY
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7g3NatDRY6
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVY7ZPb48Xb
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNzbL9aTH9J
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZVPn9mqZMl
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoiTfAV74SK
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdjHYolGtCG
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWxSR2pNBXs
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXLvlm2ngU9
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGZ1jc52jn9
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpa5TyK42ob
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXjHRdGeMDk
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡG6CxeoCweQ
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrx6VwoiCH6
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqrm8Wq0XD7
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxUCmG3nWoi
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbYSxgJm6vt
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjdg7gLnDG5
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTH9uK0A8ni
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrFWF0cXtb1
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8nZ45F67RT
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTZwA2V29qZ
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJqPwXyxeMM
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJijdI0JQMp
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCYPepC24zc
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡh6DRctc92k
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHU0WDTmr5Z
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCDi9Qkvdee
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKb1VGBRe44
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ36FzTdKKIk
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0n0icQVwb4
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXp9UF3nhmF
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTp7KzyLYxN
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtPs3Icufn9
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSGAVoXE6Pb
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9IJLJmd3z4
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWME1J1WtH5
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3raasHTD7x
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ33DFTpChcP
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtVhUDI2NtA
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4g0ORe9VNv
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcluwO4eH5y
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUZsVAYSykl
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeL3OrCycG9
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYVSH8e33l3
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPSrq2y9kYo
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9k04QDDCGH
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbVTwnTA99D
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyVLo6qgfPT
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJDtqmZgF1f
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5bk7wweejW
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9kSvRLTyl3
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGGmkR8WYgo
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvwJAPeTkOw
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWOnR2STiHP
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUGlrlTz2H7
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1mGhOFaGoo
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpe7pZE8kdB
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUbrD2bX5cX
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2MhBJFnCef
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRMmgnxZhb7
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡr608U23gxI
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfdOxnaofBp
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhb7I7hvzKt
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡthiWGzPZBA
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdili4wWg8L
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJJkmKxQ27Y
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4JbRMtohtF
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjWUw9oB83E
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIRlgPB5Fw3
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV5UTfQ2WdD
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrKFcZtigSd
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgnuIAvNOj0
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJVDVQ5OQH7
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtySvUuoakr
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSAAeg8ulc6
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8JC1trRZHW
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMWiPc2RoYu
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwiUhjZ4Xnp
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaXTYJ4gcJU
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLE3FCGaE74
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOJmSzp7JEh
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWiTqk6ZWGn
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ34OTFeGrPy
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxmBrbtobhl
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsYGUpXKhU2
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGRkyA5F0xu
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMzx8eAohMg
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡT3C6vZ1pNM
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWtQPP6tTYf
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqur5r0NLH6
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsG4czTXuAS
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1vF8Vre00I
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOOYrKXtppV
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfwbIVL33wN
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡly0LSbL5i2
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqM4XqOqQ3x
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkSGDCPWddE
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhL5ferMZCZ
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡv9hTPaO7NN
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡszO4t4B4cU
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWJLzOrxB3i
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOLBLDHJ8eN
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPiLUwaZy6Q
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2HhAROH30A
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0x6AFs9GUs
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYp7vkEHodX
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMqnJlKaaE4
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCk9X3qEpuA
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTWrjl0SE89
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5Iz2i5orMu
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡs8ZWXynwb1
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu1mpO2wfAg
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFjPzCqeW4e
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiC9wFzNQMj
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdvu9nhORqt
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlQ7xNjYmwL
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡynRivxNcRy
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTkViIb9tMT
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxjqm1S0c0A
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5ccZJRglFy
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpZaSBJCOMp
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlFeX65Xr4i
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡepJT2pTNfS
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWelzOSioSA
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcNuZgh9fcM
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlzwqzlrBhW
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZuXhcZ7OAM
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnfQ6c2pErO
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAT3sD6l8y3
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqUlW2Y2A2U
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdLeY2r1sVl
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOCKy2PGAv7
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwLWHbeJ1uK
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzZvvRjnmU9
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9mXxWjlxe3
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEXPKlHxIHj
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0pkpzSIcgQ
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzy25JSsPkZ
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhlSG5JBdQr
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdepNGIfcJt
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEop3vfI1HT
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcr2IoGYaF5
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmvFMZAfIAm
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmL9HIA4QO3
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0SvZAjOJEo
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvX3uoarCVw
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfgOUIdFF3y
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMDU1jBYoSK
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ318O4zWIYB
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjxYIFcWVsB
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmsXcVCmykB
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNCQfXyh2XM
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcD4WDyBnSR
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGk1E7Ezv7E
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRyWlCVx6rp
Isaiah 41:10 |616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfuE3AaObQA
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLzP6ft9Z0n
So do not fear, for I am with you; do not be dismayed, for I am your God.616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqYi4QMgKEv
616Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqjwWPPu0L7
I will strengthen you and help you; I will uphold you with my righteous right hand.
