Mojemu Panu, Jezusowi Chrystusowi
Jafet I157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS53B0GmF1F
Sprawa śmierci córki
157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡK0YL17j7DH
Słońce prażyło niemiłosiernie, a gorący piasek parzył jej bose stopy. Mąż leżał obok, cały we krwi, a ona powoli, ale jednak żegnała się z życiem. Podróż z ukochanym do pobliskiej wioski Hamod w celach handlowych nie miała się tak skończyć. Miała tylko sobie kupić szaty, bo stare się zniszczyły, na skutek długiego używania. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdktNSYbQaV
Nie miała pojęcia, ile już tutaj leżała, ale sądząc po pozycji słońca, była w stanie oszacować od trzech do pięciu godzin. Jej ojciec uczył jej tej techniki. Ojciec... Czuła mocne ukłucia żalu na myśl, że już go więcej nie zobaczy. I jego, i matki, i ich synka... Który skończył dopiero dwa lata. Na samą myśl o nim łzy napłynęły jej do oczu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj20P1bQbFb
Potworny ból w brzuchu od ostrza, coraz bardziej się nasilał. Czuła ciepły, czerwony płyn, jej własną krew. Czuła, że robi się coraz słabsza. Czuła, że umiera. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjgWEnmKdSg
- Jahwe! - pomyślała. - Proszę Cię, skróć moje cierpienie.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuKUq6AQV5x
Odeszła wraz z zachodem słońca.
.....
Mężczyzna w wieku czterdziestu pięciu lat, człowiek prawy, z doświadczeniem, o imieniu Jafet, siedział w swoim ogrodzie, wokół kwitnących na najróżniejsze kolory kwiatów, popijając słodkie czerwone wino i delektując się jego smakiem. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡftqkoOetNw
Był szabat, dzień siódmy, więc zgodnie z nakazem bożym odpoczywał, regenerując siły po ciężkim tygodniu. Jako doradca króla, nie narzekał na niedostatek, cieszył się dobrą opinią, mając jednocześnie pieniądze, którymi się chętnie dzielił z żebrakami. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjz0CbTob0a
Miał długą brązową brodę, miejscami siwą, czujne niebieskie oczy, oraz idealnie wygolone włosy. Jego biało-niebieska szata powiewała wesoło na lekkim wietrze, łaskotając go przy okazji po nogach. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYyQqISQr1u
Dopiwszy wino, wrócił do domu, gdzie odniósł do kuchni dopity kielich (zawsze pracownikom i niewolnikom robił w szabat wolne), a potem ruszył do sypialni w której bawił się z jego żoną ich wnuk; Jakub, dwuletni uroczy chłopczyk z bujną blond czupryną i identycznymi oczyma jak Jafet. Ów dziecię, jak na swój wiek, umiało całkiem dobrze chodzić, oraz powoli układał pierwsze zdania. Jego matka, a córka Jafeta nie dała mu drugiego wnuka (lub wnuczki), a dwaj bracia Estery pojechali do dalekich krajów, jednocześnie zapominając o ojcu i matce. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmfIGF9aITt
Mąż gardził nimi otwarcie, ku niezadowoleniu swojej żony, która liczyła na to, że jej synowie się opamiętają i wrócą do stolicy; do swojej rodziny. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdyN1QNv0pb
Estera natomiast, wraz ze swoim mężem Joachimem wyjechała do pobliskiej wioski, słynącej ze swoich dobrych i tanich szat, aby kupić nowe, bo te których teraz używała coraz bardziej się niszczyły. Zazwyczaj wyprawa zajmowała im około tygodnia; dojazd, kupno, odpoczynek w dzień święty i wyjazd. Takie wypady rzadko się zdarzały, Joachim jej mąż, człowiek nie mniej prawy jak Jafet, chciał się uczyć u niego, aby zostać na dworze u króla. Król lubił jego zięcia, sam Jafet polecał mu go, można by powiedzieć, że on i król byli dobrymi znajomymi, a nawet: przyjaciółmi. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKSRmoK6wWT
Wszedłszy do sypialni, spostrzegł, że Jakub śpi smacznie ze swoją babką w łóżku, toteż wyszedł i zamknął drzwi najciszej jak potrafił. Usiadł w swoim ulubionym fotelu w salonie i zaczął szyć. Wielu mówiło mu, że to zajęcie tylko dla kobiet, ale on osobiście się z tym nie zgadzał. Szycie pozwalało mu się zrelaksować, zwłaszcza przy winie, zapachu wieczoru i świecy. Dolał sobie wina i usiadł. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiOaK1740eN
157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNK95Kp7q2X
Kolejny dzień doradzania królowi zaczął się dosyć przyjemnie. Pomógł w rozstrzyganiu konfliktów, doradzał w sprawie stosunków dyplomatycznych, a teraz przyszedł czas na ucztę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOv7cVPfTg1
- Jafecie drogi, ile to lat mi już doradzasz? - zaczął władca. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHeRZVT30hl
Nie miał na sobie korony, natomiast prestiżu jego osobie dodawały liczne zdobienia szat w niemalże wszystkich kolorach tęczy. Władca uwielbiał ubierać się kolorowo, Jafet uważał, że oddaje to prawie w stu procentach jego wesoły charakter. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcv4SRzEiUB
- Mniej więcej piętnaście, panie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN3KXqGuZlf
- Chcę żebyś wiedział, że bardzo to doceniam - zrobił dłuższą pauzę, dodając swoim słowom dramaturgii. - Widzisz, ani mój młodszy brat, chodź jakże inteligentny, nie ma pojęcia, jakie to wszystko jest ciężkie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzoNShkIZne
Wskazał ręką na zdecydowanie młodszego, ale podobnego do siebie mężczyznę, w ubraniu na pierwszy rzut oka zrobionego z jedwabiu. Najpewniej ktoś niesamowicie próżny, pomyślał. Wyraźnie większy brzuch od pozostałych, wskazywał na niezwykle beztroskie życie, a gdy przyjrzał się dokładniej; spostrzegł podkrążone oczy. Chwilę zastanawiał się nad ich przyczyną, aż doszedł do wniosku, że najprawdopodobniej brat władcy nie nadążał nad ilością zabaw.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBMknPkXzg8
- Ile ma lat, jeśli można spytać? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1VgGGfIqZv
- Niedawno minęło trzydzieści pięć lat, odkąd przyszedł na świat. - westchnął - Ach, żebyś wiedział Jafecie drogi, jak już mam dosyć... Wiek mój co prawda nie przekracza pięćdziesiątki, ale jestem już tym zmęczony. A jeszcze trochę będę panować, skoro mój syn ma dopiero pięć lat...157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6rG3R8bI1Z
Urwał, gdyż podszedł do niego żołnierz, sądząc po ubiorze, wyżej postawiony i powiedział coś szeptem do władcy. Doradca wyraźnie dostrzegł jak mięśnie u rozmówcy się napinają, a po jego twarzy spływają pojedyncze krople potu. Chwilę później wstał, przerosił biesiadników i ku ich zdziwieniu poszedł na komnaty z ów żołnierzem. Ucztujący szybko powrócili do porzuconych zajęć, a Jafet dojadł posiłek w milczeniu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡd8PIbmh7nQ
Kiedy skończył i postanowił udać się do swoich poprzednich zajęć, napotkał na korytarzu innego sługę, który go poinformował, że król pozwala mu wrócić do domu, aby odpoczął i zajął się swoim dworem.
Pod bramą napotkał żebraka proszącego o jedzenie, powiedział mu więc, aby udał się z nim na jego dwór. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgcryBMzlRV
- Dziękuję ci, o panie! Dziękuję! 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo3f1LL1bTh
Mężczyzna, bo nim był proszący, ubrany był w łachmany, ze zniszczonymi sandałami na stopach, całymi pokrytymi błotem, twarz miał pobrudzoną, a brudne i potargane włosy spięte Jafet sam nie wiedział czym. Widząc, że mężczyzna jest zdrowy, ale wychudzony, postanowił mu zaproponować zatrudnienie na jego dworze. Wesołe iskierki pojawiły się w oczach człowieka, który zgodził się bez chwili wahania.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwRFWNzVq2J
Znalazłszy się wreszcie w domu, Jafet przedstawił pozostałym pracownikom i niewolnikom ich nowego towarzysza, po czym przydzielił mu łóżko w pokoju dla niewolnika i sług. Mieszkali oni tam wtedy, kiedy zostawali dłużej, albo nie mieli gdzie się podziać (jak w wypadku żebraka). Jafet miał zwyczaj zatrudniać właśnie takie osoby, aby mogły stanąć na nogi. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoPHU32zp1R
- Chwała Jahwe, za to że na ciebie trafiłem, panie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNA74VVFM0m
Mężczyzna jak się okazało miał na imię Symeon, a został żebrakiem ze względu na liczne długi, oraz brak stałego źródła zarobku i miejsca do życia. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4E5mmDpagl
- Jestem takim samym człowiekiem jak ty - po chwili dodał. - Idź proszę do kuchni i pomóż pozostałym w przygotowywaniu wieczerzy. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡR7Q2E1P3Mf
Mężczyzna kiwnął głową i udał się w stronę pomieszczenia z którego dobiegał największy hałas. Jafet w tym czasie wyszedł na ogrody, lustrując je wzrokiem i szukając wnuka z jego babką. Jakub biegał wesoło swoimi krótkimi nóżkami po mikroskopijnej polanie, natomiast jego żona siedziała przy drużce i nie spuszczała z malucha wzroku ani przez moment. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0Mqm1B8xTY
Podszedł do niej. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrKcKBKC5v2
- Niepokoję się - zaczęła, nawet na niego nie patrząc. - Długo ich już nie ma. Co jeśli coś im się stało?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTnTEFr4nqS
- A co miałoby się stać? Pojechała przecież z Joachimem. Mąż wysoki i zwinny, co prawda bić się nie umie, ale najeźdźcy pomyśleliby co najmniej dwa razy, zanim by ich zaatakowali. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqTFuh4Jt4F
Było to marne pocieszenie dla jego żony, iż sam nawet nie wierzył w to co mówił. Zbóje mogliby ich zaatakować nawet w troje, a gdyby się postarać; dwoje. Nie mieliby żadnych szans. Ani Estera, ani Joachim nie poradziliby sobie z potężnie zbudowanymi, umięśnionymi ludźmi, którzy żyją z napadów.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnwDsUqzGQy
- A daj mi spokój. Dwoje dzieci zniknęło nam praktycznie z oczu, poza tym, co z małym?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVhiZ1VjhNT
- Mały ma dwójkę rodziców, dziadka i wspaniałą babcię.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡacdB0g32hZ
Słowa które wypowiedział, rozczuliły kobietę. Jej policzki zaczerwieniły się; w tym samym momencie wstała i go przytuliła. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡR1xXi0BjvN
- Myślisz? - zapytała. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHYvWM5CDHl
- Tak. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbieZCfgtNj
- Panie, panie! - usłyszał głos Symeona, oraz stukot obuwia uderzającego o drużkę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbTYladlQZk
- Co się stało?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKiGU6Wa6Sv
- Jakiś dostojny człowiek do pana. Co mam mu przekazać?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLSu4uSHKHB
- Że już do niego idę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGuOjZxQ73J
W tym samym momencie ruszył spokojnym krokiem za Symeonem, pędzącym w te pędy.
- W czym mogę służyć? - rzucił w stronę człowieka, który właśnie wchodził do środka. - Stało się coś?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU4X8D0yobU
- Ależ drogi panie, stało się! Stało się coś strasznego! 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbDdaXhJmeX
Twarz niespodziewanego gościa wyrażała głęboki niepokój, lub żałobę, Jafet szacował że oba z tych odczuć. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0EXgBPuX5W
- Mów. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZbLvt5FS1z
- Oczywiście szanowny panie, ale czy byłoby problemem prosić o trochę wody? Spragniony jestem. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxGxS8zfawp
- Ależ oczywiście. Chodźmy do sali biesiadnej, tam się napijemy, a moja żona zrobi placek, z trzech miar mąki. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIRq1w7Alby
- Dziękuję, ale nie ma takiej potrzeby. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRcgHna22cw
Spojrzał na Jafeta z wdzięcznością. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWpjqKOQv6y
Chwilę później siedzieli przy stole, a ogień przyjemnie trzaskał w kominie, robiąc przyjemny kontrast z zachodzącym słońcem. Kiedy się napoili, a sługa przyniósł placek, gość zaczął mówić. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxsVB8mZ6er
- Mam dla ciebie złą wiadomość, panie. Król kazał mi ją przekazać tuż po tym, jak potwierdzone zostały słowa Beniamina.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡffegFEaTKV
- Chodzi ci o dowódcę wojsk, bliskiego przyjaciela władcy? Czy on aby nie był w drodze powrotnej z powrotem do stoli...157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUGHcMOjd6n
Zamarł. Już powoli jego podświadomość podpowiadała mu, co ten człowiek miał zamiar mu przekazać, ale opierał się. Nie chciał o tym myśleć. Samo to, napawało go takim przerażeniem, o jakim tylko słyszał, ale nigdy nie odczuwał. Teraz mogło się to zmienić. Był wściekły na swoich synów, ale jego córeczka... Jego mała córeczka....157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGh1Ya1MuJ0
- Co się stało? - ledwo zdołał wydusić.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8JfU1ganSZ
- Pańska córka...157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwKduwIwLmI
- Co z nią?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7SZXLAQQlc
- Nie żyje. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjruacqrkLN
To co teraz poczuł, sprawiło, że już nic nigdy nie będzie takie samo. Takie ukłucie, takie przebijające jego serce jak jakaś gorąca stal, wywołując niewyobrażalny ból, ból w jego sercu. Ból, jakiego nie doświadczył nawet podczas śmierci jego rodziców, którzy utonęli podczas przeprawy przez morze. To uczucie, jakby rozciągało się nie tylko w przestrzeni jego serca, ale również w czasie. Czasie, będącym kilkunastoma, ba kilkudziesięcioma latami jego życia. Widział wszystkie chwile jej życia w jednym momencie, uderzające w niego z każdej strony. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7ORt0pAehB
Ból, jaki odczuwał, odebrał mu mowę, wytłaczał wszystkie łzy z jego oczu tak mocno, że wypływały z nich niczym wodospady, spływające nieregularnie po rysach jego twarzy, po szacie, ostatecznie uderzając w podłogę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqOCw4Gl8OB
- Beniamin wracał ze swoim odziałem do stolicy. Nie tak daleko, bo jakieś dwie godziny drogi konno, znalazł spustoszony mały obóz, a z oddali: sylwetki dwóch ciał. Kiedy zobaczył czyje to ciała, wysłał część swojego oddziału wraz z zastępcą do miasta, a sam został i strzegł twojej córki.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPIKgekvMo1
Końcówka zdania posłańca uderzyła w niego jak obuch. „Twojej córki”. Nie docierało do niego jeszcze co się wydarzyło, ale powoli jego ciało zaczęło się trząść. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdeNDXGS7PC
- Oddział dotarł w czasie, kiedy król ucztował. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzlh4y8rieV
- To dlatego wyszedł... - mruknął pod nosem. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwbSiWuqfFi
- Co?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLpoefBNlpu
- Nic. Kontynuuj proszę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPE1MXzHAyU
- Król wysłał kogoś, aby to sprawdził. Kiedy wrócił z przykrą wiadomością, niezwłocznie kazano mi do pana przyjść. Za niedługo rusza wóz po ciało. Idzie pan?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY0WCimCk3k
- Oczywiście - rzucił ze łzami w oczach.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKEK5BFAjAB
Kilkanaście minut później jechał na swoim białym koniu za wozem, przy towarzystwie nieznajomego.
Słońce właśnie zachodziło, barwiąc tym wydarzeniem niebo na kolor jasnego różu. Chwilę po tym stopniowo przekształcało się w granatowy, przy okazji generując białe dziury na niebie w postaci gwiazd. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTfSP0haDI1
Jafet okrył się szczelniej tkaniną, ponieważ robiło się coraz chłodniej. Byli mniej więcej w połowie drogi w tamtą stronę, gdy temperatura na zewnątrz zaczęła mu na dobre przeszkadzać. Nie odczuwał zmęczenia, wręcz przeciwnie: czuł, że jeśli wróci do domu jeszcze tej nocy, na pewno nie zaśnie. Nie mówił swojej żonie co się stało, nie chciał jej ranić, przynajmniej nie teraz. Teraz musiał się przygotować na to, co zobaczy. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRh3wJolSbh
Wkrótce ujrzeli pochodnie na dole kanionu, przyjrzawszy się dokładnie i stwierdziwszy, że to na pewno oni, skierowali się w stronę drogi przebiegającej przez wyrwę z łagodnym zejściem na dół. Uważając, by nie uszkodzić wozu, zjechali na dół. Następnie udali się przez prostą część drogi, aż do miejsca, będącego ostatnim, które zobaczyła jego córka.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPa6XekbOsM
Z jednej strony znajdowały się spopielone namioty, a z drugiej mały obóz rozstawiony przez żołnierzy. Na spotkanie wyszedł im mężczyzna o zaokrąglonej czarnej brodzie, odbijającej się wyraźnie od płomienia pochodni, którą trzymał w ręce. Miał surowy wyraz twarzy, ale jego oczy wyraźnie pokazywały, jak bardzo jest zmęczony. Posłał w ich kierunku smutny uśmiech. Prawa brew drgała mu, zauważył Jafet. Ledwo widocznie, ale jednak. Był to sygnał, że jest wyraźnie zdenerwowany tym, co ma mu pokazać, jednocześnie ukrywając swoje prawdziwe emocje. Widok jego zamordowanej córki musiał nim mocno wstrząsnąć. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMPuyjG7JWq
- Witaj, panie - zaczął. - Wiem, że musi ci być ciężko.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVDJZe1q7D8
- Chcę ją zobaczyć.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWi889VvwRR
Ledwo powstrzymał ryk, ryk bólu, chcący się wyrwać z jego piersi. Powoli rozpacz pochłaniała jego logiczne myślenie, z sekundy na sekundę tracił nad swoimi emocjami coraz bardziej kontrolę. Obawiał się, że wybuchnie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWzbpzGVXwq
- Doskonale to rozumiem, ale to nie jest najlepszy pomysł. Jesteś panie zapewne wycieńczony, zapadł zmrok, w dodatku jest dosyć chłodno. Proponuję, abyś się przespał w namiocie, aż do świtu; nie ruszaliśmy... - urwał na moment. - Nie ruszaliśmy pańskiej córki, gdyż nie wiedzieliśmy, czy byś sobie tego życzył. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXMK00Z4UDP
- Dobrze. Zaczekajmy więc do świtu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2e4OpxoZvJ
Udali się do pobliskiego największego namiotu, gdzie nalano Jafetowi jak i Benjaminowi po kieliszku wina. Usiedli na suchej ziemi i zaczęli sączyć napój w milczeniu. Skończywszy, Jafet rozłożył posłanie w rogu schronienia i zasnął.
Następnego ranka, od razu po obudzeniu się, Żyd poszedł w stronę pogorzeliska. Poza spopielonymi namiotami i suchym podłożem, oraz unoszącym się; coraz słabszym ale jednak dymem, nie wyróżniał się ten obóz niczym szczególnym. Jafet uruchomił wyobraźnię, widział w niej rzucający się z daleka w oczy obóz. Skrajną głupotą według niego było rozbijanie go na dole kanionu; nie spodziewał się tego po swojej córce oraz jej rozważnym mężu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAkNGiLIi1o
Żołnierze mogli sobie na coś takiego pozwolić, byli uzbrojeni i liczni, więc potencjalni zbóje nie zaatakowaliby ich. W przeciwieństwie do małżonków. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRMGtRt6IkD
Z drugiej strony, jak dobrze zna te tereny, nie było za wiele możliwości, aby rozbić obóz. Nie zmienia to jednak faktu, że lepiej byłoby nieco zboczyć z trasy, aby znaleźć bardziej bezpieczne miejsce na przenocowanie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡl50G5HbWXA
Wszedłszy na teren miejsca zabójstwa, wytężył swój wzrok. Nie chciał pominąć żadnego szczegółu; zależało mu, aby dowiedzieć się jak najwięcej o mordercach. Najpierw zobaczył zwłoki Joachima. Jego ciało, ciało wysokiego, szczupłego, ale niezbyt umięśnionego mężczyzny zostało brutalnie okaleczone, ponad połowę jego powierzchni pokrywała zaschnięta krew, Jafet wyraźnie widział cienkie, ciemniejsze i dłuższe rany, zapewne po nożu, lub jakimś innym ostrzu. Kucnął przy jego ciele, aby lepiej mu się przyjrzeć. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyGdGFnlLoa
Rany są zbyt wąskie, pomyślał. Nie mogły być zadane za pomocą siekiery, widać wyraźnie, że zadano ją z pomocą noża, lub innego narzędzia tego typu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk0ggfI9R7v
Przeniósł wzrok wyżej, na głowę. Nie dopatrzył się u niej żadnych uszkodzeń, nie dał się zmylić krwi brudzącej jego podgłówek. Wokół ciała unosił się lekki, ale nieprzyjemny zapach powoli psującego się ciała, ale nie wyglądało ono źle, najwyraźniej zaczęło się szybciej psuć ze względu na upał panujący w tym miejscu w środku dnia.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡd3RKr1vWZG
- Czemu klęczysz przy ciele swojego zięcia? - po głosie rozpoznał Benjamina. - Nie znałeś go długo, czyż nie?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyUpiZ4sicV
- A co to za różnica, czy znałem go długo, czy nie? Był moją rodziną. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxzR7POkbyf
- To w takim razie czemu się mu tak przyglądasz? Przecież go widzisz nie pierwszy, ani nie drugi raz. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNmmioEJN3e
- Przypatruję się jego ranom. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzFa1wR4ZJS
- I co wnioskujesz?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxMmFcg3Dse
Jafet dopiero teraz wstał, po czym odwrócił się w stronę kompana.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPT5JSkc0iL
- Wnioskuję, że zmarł, tracąc dużą ilość krwi, na wskutek brutalnego i wielokrotnego pocięcia ostrym przedmiotem, najprawdopodobniej nożem, lub sztyletem. Zmarł niedawno, zgaduję, że wczoraj rano, ciało jeszcze się nie zepsuło, ale czuć już lekki zapach.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpnXGyYGXIQ
Jego słowa wywołały szok na twarzy Benjamina. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOPTRkRZK8P
- Skąd ty...157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9UjHrl3V4o
- Logiczne myślenie, przyjacielu. Wiele razy pomagałem królowi w rozstrzyganiu sporów, miałem sporo czasu, by wyostrzyć zmysły, oraz rozwinąć zdolność logicznego myślenia. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSXyLZHUoy3
- I co dalej? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡs25m6H3WJE
- Dopiero zacząłem badanie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcf78aVLHpP
Szedł dalej, z każdą sekundą bojąc się coraz bardziej tego, co nieuniknione. Prosił Jahwe w Duchu, aby Dał mu siłę walki ze swoimi emocjami. Aby nie wzięły nad nim kontroli, aby nie pozbawiły go umiejętności logicznego myślenia. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡW0J1IrQi6S
Zorientował się, że obóz składał się z czterech namiotów, ułożonych w dwa rzędy po dwa namioty. W środku zrobiono miejsce na ognisko, z odpowiednią ilością wolnego miejsca w kształcie okręgu, aby niczego nie podpaliło. Kiedy podszedł pod jego pozostałości, zamarł. W jednym z czterech przejść leżała jego córka. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8pXsbjrgRn
Nie zorientował się, kiedy rzeki łez zaczęły się wylewać z jego oczu. Nie zorientował się, kiedy wydał ryk bólu, ryk który zdarł mu gardło, pozbawił głosu. Nie zważając na protesty towarzyszy podszedł do ciała jego malutkiej, bezbronnej córeczki. Jedyne co zobaczył, poza jej smutną twarzą, była rana, wąska i krótka, jakby od wbicia czegoś ostrego. Widział krew. I tyle. Nagle opadł z sił, usiadł i oparł swoje ciało o płócienną ścianę namiotu. Potem widział ciemność.
Kiedy się obudził, zorientował się, że znajduje się w jednej z komnat sypialnianych w pałacu króla. Władca siedział przy jego łożu, popijając wino z pucharu i jedząc owoce. Zobaczywszy, że Jafet się obudził, nalał mu również i podał kielich. Zaczęli pić.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY3vb5RrL8x
Sytuacja była bardzo niezręczna. Władca wpatrywał się cały czas w swój kielich, Jafet tak samo, ale ukradkiem na niego spoglądał. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc5ZBcfpFFy
- Jak się czujesz? - zapytał w końcu. - Po tym wszystkim?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjOMm264jRq
- Szczerze mówiąc - westchnął. - Paskudnie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxHhxjnIXtN
Taka była prawda. Nie silił się na żadne uprzejmości, nie miał po prostu na to siły. Jedyne o czym w tym momencie myślał, było znalezienie się w swoim własnym domu i położeniu się w swoim własnym łożu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDlDnrn9LEu
- Gdzie moja żona? - dodał po chwili. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo890cVbQ0J
- W sąsiedniej komnacie z małym Jakubem. Wie o wszystkim. Od razu jej powiedzieliśmy o wszystkim, łącznie z twoim... Stanem. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡThLPa9DL61
- ŻE CO? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmEfboj6Xgm
Wpadł w furię. Jak mogli jej to zrobić, jak mogli to zrobić samej, wrażliwej kobiecie, bez męża u boku, nie wspominając już o tym, że cały czas się opiekowała małym. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6exMgvxppd
Jafet zerwał się z łoża i pobiegł szukać żony. Otworzył drzwi i wybiegł na korytarz. Nie zwracał na nic uwagi, ani na to, że był okropnie słaby, ani na to, że jedyne co miał na sobie to tunika, w której wyjechał poprzedniej nocy. Biegł po dywanie, aby nie uszkodzić sobie stóp, oraz aby uniknąć poślizgnięcia się. Chwilę później wpadł na jakiegoś strażnika. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbrFWVlfhri
- GDZIE JEST JUDYTA? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjCs9sCjaae
Mężczyzna cofnął się, nieco wystraszony, albo zdezorientowany, ciężko było mu stwierdzić ze względu na panujące emocje. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrr76Ni7fJX
- W pierwszej komnacie na prawo za rogiem, panie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDINSIHlFCE
- Dziękuję. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnrMsaI8lSJ
Ostatnie słowo powiedział nie wrzeszcząc, ale już unosząc głos, wyminął ów człowieka i udał się do pokoju który wskazał. Wnętrze, poza inną barwą łóżek, praktycznie niczym się nie wyróżniało od tego, w którym nocował. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdvZoK5EgQQ
Judyta, żona Jafeta, siedziała cała we łzach, trzymając w ramionach śpiącego Jakuba. Chłopiec uroczo drzemał, jakby zupełnie sobie nie zdając sprawy z powagi sytuacji. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3Hr362ddGu
Podszedł do żony, dostawił sobie po cichu krzesło, tak aby nie obudzić malucha i usiadł. Wyciągnął długie ramię i objął delikatnie żonę, a ona wtuliła twarz w jego bark. Załkała cicho. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8IsaUEbkCv
- Czy to prawda?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpJSZQXGYZo
- Tak - uciął. Nie było sensu owijać w bawełnę, ani udelikatniać. I tak wiedziała, że to prawda, ale nie chciała w nią uwierzyć. Podobnie jak i on. Jego oddech stawał się coraz bardziej nierówny, oczy stawały się cięższe, jakby mieszczące się w nich łzy dodawały sporo do wagi. Mrugnął, a zaraz po tym poczuł spływające stróżki pojedynczo płynących łez; spływających powoli i bezlitośnie łaskoczących po policzkach. W tej właśnie chwili obiecał sobie, że wyznaczy sprawiedliwość ludziom, którzy to zrobili jego rodzinie. Ludziom, którzy przyprawili jego wnuka o zostanie sierotą, ludziom, którzy odebrali jemu i jego żonie jedyną córkę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPXNCqIZN2a
.....157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzMnynow6Sb
157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQP1r4jNo0T
Przypatrywał się powoli swoim ofiarom. Znał ich doskonale, zarówno ją, jak i jego. Spodziewał się, że z wzajemnością, dlatego zakrył twarz chustą. Estera, dziewczyna na którą polował, spacerowała po targu, szukając czegoś dla siebie. Wnioskując po informacjach, które otrzymał, nowe szaty. Taki był jej cel wypadu poza teren stolicy. Uznał to za szczyt głupoty. Po co ryzykować tak bardzo, skoro mogła spokojnie sobie coś kupić u siebie? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMUTN1phsIO
Bawiło go to. Bardzo. To był jej ostatni błąd. Nie będzie miała okazji go naprawić. Ciekawe tylko, czy jej mąż, zdoła ją przed nim obronić. Oczywiście, że nie. W końcu nie był sam. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuja0psYQCh
Było ich wielu. Bardzo wielu, jeśli patrzyć na stosunek ilości. Z połową tuzina dorosłych, dobrze wyszkolonych mężczyzn, jedna kobieta i jeden mężczyzna nie mieli większych szans. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXNB3NBBA12
.....
- Panie - Jafet skłonił się. - Wiem, że szabat dobiegł końca, ale mam do ciebie osobistą prośbę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaErN3XdNTv
Żyd jeszcze tego samego dnia po uniesieniu się na władcę poszedł i go przeprosił. Bądź co bądź, pomimo tego, że są przyjaciółmi, jemu należy się większy szacunek. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡISJkKFhLgf
- Słucham? - uśmiechnął się do niego życzliwie, bez cienia żalu za nagły wybuch. Zapewne zrozumiał, że to w wyniku olbrzymich emocji. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHN7UaHCKwh
- Mógłbym wziąć tuzin mężów na dwa dni oraz wóz, aby posprzątać na miejscu zabójstwa? Chcę jeszcze raz się z tym zmierzyć. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmuggEr2PKX
Rządzący myślał przez chwilę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNFCrb5M8gj
- Hmm... Nie wiem, czy to dobry pomysł. Te emocje, te wydarzenia...157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPDapfvoxg7
- Proszę - jeszcze raz pochylił głowę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUB9RNgoeib
- Niech ci będzie zgoda. Tylko proszę cię, aby to długo nie trwało. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡs6QRlRxxGV
- Dziękuję, panie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBm7sOslCLq
Niedługo później był już w swojej posiadłości i pakował bagaż. Na dwa dni nie potrzebował wielu rzeczy, głównie posłanie polowe, jakąś szatę, jakby się zrobiło chłodniej, zapas chrustu. Założył na siebie długą, niebiesko-białą szatę, wziął kij z drewna dębowego i ruszył w stronę pałacu, w umówione miejsce z woźnicą, z którą polecił mu się spotkać król. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLDGHTtQS1m
- Witaj. Jestem Jakub. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0669LqvYGz
Uścisnęli się. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVFUo8p5mur
- Jakub? To tak samo jak mój wnuk. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3jK8YdgTlo
- Wnuk? Ile ma?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKYUgZqncIY
- Niedługo upłyną trzy lata, odkąd przyszedł na świat. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPQeaWRoWIB
- O! Moja córka niedawno skończyła! 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUUsNK2hGA7
- Jak się nazywa, jeśli można wiedzieć?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSreSw0bM5p
- Sara. Żebyś wiedział, panie jaka z niej rozrabiaka. Wszędzie jej pełno! Ani na chwili nie można spuścić z oka!157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQB4gDHfBaF
- Podobnie z moim. Żona cały czas pilnuje, aby nie zrobił nic sobie, ani swojemu otoczeniu.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuSpjmFDFnO
Nie zauważyli, kiedy zebrali się pozostali mężowie, ale nie było większego problemu, aby się z grać i wyruszyć jeszcze przed zachodem słońca.
- O Jahwe! Ależ zrobiłeś piękny kanion, Swoimi rękoma! - zawołał Jakub.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡP91ggWN9zo
- Nigdy go nie widziałeś? - zawołał ktoś z wozu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGjOQZFWBiV
- Widziałem, owszem towarzyszu. Ale za każdym razem gdy go widzę, czuję uniesienie na sercu, oraz chęć, by chwalić Pana. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡubyetvctmZ
- Masz rację - odparł kolejny. - Mam identycznie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡloRomszj7X
- Ten kanion jest piękny - zaczął Jafet. - Szkoda tylko, do czego został wykorzystany, oraz co tu się wydarzyło. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡELseXRVaAw
Powoli, z czasem aż zaczęli się przybliżać do pozostałości obozowiska, kiedy zaczęło się robić coraz chłodniej, zaczęli dostrzegać namioty, ułożone w dwa rzędy po dwa schronienia. Na samą myśl o nich, po plecach przechodziły Jafetowi dreszcze. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5kHJhPWHqt
Swoje namioty rozłożyli nieopodal, później rozpalili ognisko, zostawiając pracę na rano. Zjedli kolację, a kiedy noc już na dobre zawitała na niebie, wraz z gwiazdami i księżycem, kiedy zrobiło się chłodno, każdy z nich udał się do swojego namiotu na spoczynek. Tym razem jednak, Żyd miał trudności z zaśnięciem. Nie mógł się pogodzić z myślą o tym, że nocuje niedaleko miejsca, gdzie zmarła jego córka i jej mąż. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNQ7UgxzPTT
W końcu, nie wiedząc która jest godzina, zasnął płytkim snem.
Obudził się jako pierwszy, toteż nie zwlekając ani chwili wstał, założył szatę którą spakował i udał się w kierunku opuszczonego obozowiska. W pierwszej kolejności postanowił jeszcze raz zbadać miejsce, w którym zemdlał. Poza licznymi śladami stóp, odcisków leżących ciał, nie zobaczył niczego, co by się wyróżniało spośród tłumu. Zrobił krok w kierunku ogniska. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡld0bknQRdi
Kucnął i zbliżył głowę w stronę wypalonego opału. Skierował wzrok od góry do dołu, w stronę ziemi, przy okazji zdając sobie sprawę z tego, że drewno bliżej powierzchni było słabo wypalone, albo wręcz wcale. Dotknął zdawało się, nieruszonego przez ogień drewna, aby się upewnić. Palec potwierdził jego przypuszczenia. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSbaSw8HItr
- Wygląda na to, że zabójcy po popełnieniu zbrodni od razu zgasili ognisko, sprytnie. Ale w takim wypadku - mówił do siebie. - W takim wypadku, ciała musiały tu leżeć około całego dnia, nocy i dłuższej części następnego dnia, już nie wspominając o tym, że taki obóz wyglądałby normalnie... Coś mi tu nie pasuje.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSoDtUp6gdc
Ostrożnie podszedł z powrotem do miejsca, gdzie jeszcze nie dawno leżała Estera. Przyjrzał się dokładniej odciskowi. Kiedy dokładnie zaczął go od nowa badać, zamarł. Odbicie wskazywało, że tors osoby leżącej był zbyt długi. Oznaczało to tylko jedno. Ofiara się czołgała przez jakiś czas. Być może godzinę, a być może cały dzień. Jafet wiedział już, że jego córka nie zmarła od razu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2yvH8YVzny
Na samą myśl o tym, uronił jedną łzę. Nie dał jednak słabości wygrać. Miał zadanie, które chciał wykonać. Chciał, by mordercy zgodnie z Prawem Mojżeszowym, zostali ukarani. I dopilnuje tego, jeśli Jahwe pozwoli. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZMMji1wf1E
Badanie całego obozu zajęło mu jakiś czas, ale zgodnie z jego poczuciem, nie był on długi. Słońce dopiero wschodziło, a Jafet tak naprawdę swój cel, po który tu przybył, osiągnął. Postanowił jednak, póki ma jeszcze trochę czasu, zbadać teren poza obozem. Obszedł w pobliżu cały teren dwa razy, po czym odszedł trochę dalej w kierunku przeciwnym z którego tu przyjechali. Szedł tak dobre kilkanaście minut, aż jego uwagę przykuł jakiś błyszczący przedmiot w oddali. Podbiegł w jego kierunku tak szybko, jak pozwalały mu na to jego doświadczone nogi, co wbrew pozorom nie trwało długo. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyH5ywRNwep
Dobiegłszy na miejsce przyjrzał się ów przedmiotowi. Okazało się, że był to sztylet, długi, ale jednocześnie wąski; błyszczący, posiadające złote zdobienia. Rękojeść owinięta była skórą, zabarwioną na szmaragdowy kolor; Jafet jednak nie był w stanie zidentyfikować, jakiego zwierzęcia była to skóra. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzJVrvR5AlX
To co jednak w szczególności zwróciło jego uwagę, to inicjał, mały ale jednak; wygrawerowany na rękojeści bliżej głowicy i rękojeści. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSe0gWGayk5
- Be, be, be... - pomyślał. - Kogo byłoby stać na taki sztylet, lub kto mógłby taki otrzymać? Wiem, że to ktoś, kto najprawdopodobniej ma imię zaczynające się na literę be. Pomyślmy.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxABeWcUL8i
Spojrzał w niebo. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXSUuJWdvd9
- Jahwe, pomóż! Kto taki mógłby to być? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZT2UL2KQhJ
Odpowiedź przyszła natychmiastowo, jakby wiedza której potrzebował (w co nie wątpił) została wylana mu na głowę. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡv66njS48vU
- Dziękuję. - odpowiedział. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvh7BwQsK63
Okazało się jednak, że to nie koniec niespodzianek. Kiedy spojrzał w dal, dostrzegł; małe bo małe, ale drugie podwyższenie, drugą drogę na górę kanionu. Schował sztylet i znowu wbił wzrok w ziemię. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg2vV2xorWV
Zaczął szukać jakiś śladów, jakiś wskazówek, dotyczących możliwego połączenia w tej sprawie sztyletu z drugim wyjazdem z kanionu. Nie musiał długo szukać, gdyż chwilę później znalazł ślady kopyt, wybitych jeszcze wyraźnie w piasku. Patrząc na nie, założył, że było co najmniej tuzin jeźdźców. Brak śladów kół świadczył o braku wozu, przynajmniej tak mu się wydawało. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡO7aBZMbJq5
Uznał, że nie warto iść dalej tropem tych śladów; wszystko przemyśli sobie w domu. Prędko wrócił do obozu, aby nikt nie zauważył jego zniknięcia, oraz z powrotem; skradając się, udał się na odpoczynek. Jednak wiedział jedno: nie może ufać Benjaminowi, ani jego najbliższym podwładnym.
Po wstaniu i zjedzeniu śniadania, Jafet znowu się ubrał w tą samą szatę co wcześniej i zabrał się z innymi do pracy. Złożenie namiotów, posprzątanie po ognisku i spakowanie pozostałości zajęło im stosunkowo niewiele czasu tak, że już po południu znaleźli się z powrotem w stolicy, a pod wieczór Jafet był w domu. Władca pozwolił mu jeszcze spędzić czas z rodziną, zwłaszcza, że następnego dnia miał być pochówek Estery i jej męża. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnHBiIKCLdW
Jafet powiedział o wszystkim w tajemnicy przed sługami i niewolnikami swojej żonie. Sara popłakała się, ale wyraziła poparcie w stosunku co do planów męża. Sama, aby mu nie przeszkadzać, poszła się zająć Jakubem. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRv4lzEElxB
- Symeonie! - zawołał donośnym głosem. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJMYOaOjT0d
Nowy sługa prędko stawił się w drzwiach komnaty biesiadnej. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0eqVgR1hm8
- W czym mogę służyć, panie? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxGSPH62zj5
- Nalej mi proszę trochę wina do kielicha i przynieś jeden z czystych zwoi z biblioteki wraz z piórem i atramentem. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJqKGonR61a
Symeon niemalże natychmiastowo spełnił prośby Jafeta. Zgodnie z następną, opuścił salę, zostawiając męża samego ze swoimi myślami. Jafet rozłożył zwój i zaczął pisać najważniejsze elementy jego spostrzeżeń. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi8mI8Xl0Po
Esterę i Joachima zabito najprawdopodobniej nożem lub sztyletem, przynajmniej tak można sądzić z zadanych ran. Nasuwa mi się do głowy parę pytań:157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3zLqU8ojf9
- Kto to mógł zrobić?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZk8pQwnaIg
- W jakim czasie doszło do śmierci moich bliskich?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ16dlxHTrGD
- Jaki związek z tymi wydarzeniami ma Benjamin, oraz jego sztylet?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡONVbGkmguQ
Jafet zaczął myśleć, przy okazji stukając piórem w pergamin, robiąc parę czarnych plam. Po jakimś czasie zaczął znowu pisać.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhY00C8QJiP
Ognisko. Ono jest kluczem do ustalenia czasu napaści. Opał nie został wypalony do końca, wręcz przeciwnie, widać dosyć duże ślady nienaruszonego drewna. Najprawdopodobniej został zalany w chwili napaści. Tylko kiedy to było? Mało prawdopodobne, aby zdarzyło się to wieczorem; wtedy ciała leżałyby tam za długo, na pewno zaczęłyby się psuć. W takim razie157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSe0K5dnwoP
Znowu przestał na chwilę, ale po chwili znowu otrzymał odpowiedź od Pana. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhdaCA0SfDy
POSIŁEK! Przygotowywali posiłek! Najprawdopodobniej w środku dnia, albo późnym popołudniem; wtedy zaatakowali, a następnego dnia, jeśli wierzyć w historię Benjamina, zbrodnia została zauważona. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ09xyrDi0EZ
Tymczasem Benjamin... Jest bardzo podejrzany. Sztylet znalazłem daleko od miejsca gdzie znajduje się droga do stolicy. Jeśli narzędzie należy do niego, na pewno miał jakiś związek ze zbrodnią. Tylko jaki? Zabił czy był partnerem w zbrodni? Jeśli zabił, to jaka mogłaby być tego przyczyna? Zazdrość o Esterę? Nie miałoby to sensu. Sam, o ile się nie mylę, miał żonę. Poza tym, ślub z Joachimem miał miejsce dawno, zabójstwo nie miałoby sensu, zwłaszcza, że sam zapewne ślub wziął niedawno. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrgPt7DkjJo
Dalej. Pozycja polityczna? Nie, Joachim jeszcze nie został doradcą, poza tym, Benjamin był wojskowym, w dodatku wysoko postawionym. Więc jeśli brał udział w morderstwach, to raczej jako wspólnik. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJALM4xTG4u
To kto zabił? Musiał to być ktoś zazdrosny albo o pozycję, albo o Esterę. Ale jeśli to drugie, to po co ją zabijał? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcCN68ne5PS
Wyglądało na to, że jest tylko jedna możliwość, jedna opcja, jedna wersja zdarzeń. Jafet odłożył pióro, zwinął pergamin, a następnie odniósł rzeczy na swoje miejsca, poza zwojem; go położył na szafce przy łóżku. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAj8Fzcl6uv
157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYqx2eTfvVe
Później, założył grubą szatę i wyszedł na zewnątrz; wziął ze sobą część majątku, chciał go przeznaczyć na świątynię, w ramach podziękowania Jahwe za pomoc w ustalaniu faktów. Idąc ulicami miasta, rozmyślał o całej sytuacji. Co prawda, pomagał władcy w wydawaniu wyroków, analizował fakty, doradzał w zarządzaniu państwem, ale nie spodziewał się, że ma taki talent analityczny. Wtedy, w obozowisku, nie odczuwał niczego poza silnymi negatywnymi odczuciami; aczkolwiek teraz, kiedy minęło trochę czasu, przeanalizował swój tok myślenia w tamtej chwili, zdając sobie sprawę z dziwnego uczucia, jakie mu wtedy towarzyszyło. On z każdym szczegółem, jaki napotkał, rozumiał całą sytuację jaka miała tam miejsce, z każdym elementem znał ten obszar. Dzisiejszego dnia, kiedy tam był, udało mu się; tym razem sztucznie, uruchomić swój umysł, dar, jaki dał mu Jahwe, a on zdał sobie z niego sprawę dopiero w obliczu takiej tragedii. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡh79bBVlMDR
Idąc, atakowały go, niczym kamienie lecące z katapult, myśli o swojej córce. Widział jej całe życie w jednej chwili, jej lepsze i gorsze chwile, szczęście i smutek jakie mu przyniosła. Nie chciał tego, walczył z tym, wiedział, że nie może sobie na nie pozwolić w tym momencie. Czuł, jak go rozsadzają, czuł napływające do oczu łzy, ale walczył. Nie chciał dać się zwyciężyć rozpaczy, pomimo tego, że ta nie chciała ustąpić. Teraz to on, Jafet, będzie musiał zastąpić Jakubowi Joachima. Będzie musiał pokazać temu malcowi to, co miał mu pokazać jego zięć. Ale nie wiedział, czy znowu temu podoła. Ta wątpliwość pojawiała się za każdym razem, kiedy musiał wychowywać nowe dziecko. Wiedział, że nie może zawieść. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡceC7eMwwXA
Podarowawszy pieniądze, mąż wrócił do domu. Ciepło bijące od ognia było przyjemnym kontrastem do zewnętrznego chłodu, toteż Jafet ochoczo zdjął szatę, zjadł ostatni posiłek dzisiejszego dnia i pożegnawszy się ze swoimi sługami oraz niewolnikami, położył się spać. Leżąc w ciemnościach, opowiedział swojej żonie o wszystkich swoich wnioskach; o Benjaminie, najprawdopodobniej jego sztylecie, „prawdziwym” zabójcy, swoim darze od Jahwe, oraz o trosce o Jakuba. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ6d0riaO56
- Myślisz, że będzie pamiętał rodziców? - zapytał. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6MRG26mEDM
- Nie mam pojęcia kochanie. To jeszcze małe dziecko, nieznające świata. Bardziej mnie martwi, co my mu powiemy, gdy się będzie pytał o swoich rodziców. Bo przecież nie powiemy, że to my nimi jesteśmy, prawda? Bo nie mogłabym po tym spokojnie spać. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9TtND6DOcw
- Nie, powiemy mu o nich. Ale o ich śmierci, oraz o tym, jak mu ją przekażemy, będziemy myśleć z czasem. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAWp5f90KsT
- Oby Jahwe nam pomógł. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡncnIViwoIW
- Pomoże. Grunt to ufać Panu, żono. Straciliśmy żonę i zięcia, ale nasz wnuk stracił mamę i tatę. Teraz to my musimy go wychować, my musimy mu pokazać to, czego już nie mogą Estera i Joachim. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo90xBCUq6K
Później oboje zamilkli. Zmęczenie szybko dało się we znaki i Jafet nawet nie zauważył, a już spał.
Następny dzień był bardzo wyczerpujący, nie wiedział tylko czy ze względu na ostatnie wydarzenia, to co dopiero miało nadejść, czy może tak po prostu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5qmhtTfYao
Podczas uczty, którą jak i pozostałe; spędził u boku króla postanowił poprosić o chwilę dyskrecji. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBsIVA5fNXi
- Panie? - zaczął. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLtL76TANLK
- W czym mogę pomóc, Jafecie? Podać ci może wina? Czy więcej tego wyśmienitego mięsa, które zostało podane?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡd9tkSmeC9q
Nigdy nie przykuwał większej uwagi jedzeniu, które było podawane podczas uczty, ale kiedy król o tym wspomniał, zorientował się że było bardzo dobre. Mięso, które leżało na stole rozpływało się w ustach tak, że nie trzeba było go nawet przeżuwać, a wino które spożywał było cierpkie w smaku, ale w tej cierpkości kryła się ciężka do opisania słodycz. Wziął jeszcze jeden łyk, przy okazji upewniwszy się, co do swojego werdyktu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrqT8E91h5I
- Jedzenie faktycznie jest wspaniałe panie, ale nie o to chciałem cię spytać. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ32GZvabYbm
- A więc o co? - odpowiedział z pełnymi ustami.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS15o5u14UT
Jafet wziął głęboki oddech, po czym odparł:157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ29sfD6JvpM
- Czy miałbyś coś przeciwko, abyśmy pomówili po uczcie na osobności? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjRcP2kkwDv
Władca zmarszczył brwi w geście głębokiego namysłu. Wydawałoby się, że to nic wielkiego, ale Jafet rzadko prosił o coś takiego, toteż reakcja monarchy była całkowicie uzasadniona. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8Qaqo5Z8p0
- Stało się coś? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY24kCWYUiT
- Wolałbym o tym głośno nie mówić. Nie wiadomo, czy nikt nie usłyszy i nie powie komuś czegoś, czego wolałbym, aby ktoś czegoś nie usłyszał. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡC9yAQ7iVuY
- Cóż za język! - roześmiał się, jakby nie dosłuchując, albo wcale nie słysząc powagi w jego głosie. - Jafecie, mógłbyś tworzyć! 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOFvlaFnZYW
Odczuł lekki dyskomfort na tą zbyt przesadną pochwałę. Co prawda Jahwe dał mu rozwiniętą umiejętność dedukcji i jak to określała jego żona: „Ponad przeciętną inteligencję”, ale w roli poety nigdy siebie nie widział. Łączenie słów w rymy wraz z odpowiednią ilością sylab było ciekawą łamigłówką, ale nie widział w tym żadnej szerszej perspektywy. Poza tym, nigdy go to specjalnie nie pociągało. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNOwMcqvfHA
- Jest to sprawa najwyższej wagi. Obawiam się, i proszę mnie nie brać za szaleńca; że wiem kto mógł pozbawić moją córkę i zięcia życia - szepnął prosto do ucha. - Odkryłem kilka poszlak na miejscu zabójstwa i chciałbym się nimi podzielić z tobą, panie i zapytać się ciebie co ty o tym myślisz. Byłaby taka możliwość?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvfIxO9efeB
Powtórzył pytanie, nakładając na nie nacisk; wyraźny, ale nie na tyle silny, aby władca mógł go potraktować jako obrazę. Spojrzał prosto w oczy rozmówcy. Jego twarz spoważniała, nie było większego śladu po wesołości, jaka panowała na niej jeszcze chwilę temu. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfwAp0IO1Nr
- Oczywiście Jafecie, ale dopiero po tym jak skończymy ucztę. Nie mogę zostawić tak biesiadników samych. Mam nadzieję, że rozumiesz. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2flW7Ox681
- Ależ oczywiście, dziękuję. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeWh3Ycmf12
Wrócili do spożywania pokarmów znajdujących się na stole. Standardowo jak nakazał Jahwe, nie było podanych absolutnie żadnych potraw z mięsa zwierząt nieczystych, tak iż świni nie można było uraczyć. Jeśli przybyły chciał zostać włączony do społeczności, musiał się stosować do Prawa danego przez Jahwe, nie ma innego wyjścia, jeśli chciał dołączyć do narodu.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhbGrP2CEij
157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTzq84hNBt0
- Jesteś pewien? - król nie ukrywał zdziwienia po całej historii, jaką dane mu było usłyszeć z ust swego doradcy. - To bardzo poważne oskarżenia! 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8S27qTud7A
- Zgadza się mój panie, ale dowody są równie mocne jak poważne są zarzuty, jakimi obarczam Benjamina. Nieprawdą będzie jednak, jak powiem, że działał sam. Jestem niemal pewny, że miał swoich ludzi, ślady wielu kopyt na dnie kanionu o tym świadczą. Ewentualnie, komuś pomagał w zbrodni, w co jestem bardziej skłonny uwierzyć. Sam wojskowy miał wysokie stanowisko, więc czemu miałby zabić moją rodzinę?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjSzNlRmJIa
- Może jest niebywale żądny krwi?Lata w armii mogły wywołać jakiś uraz... - urwał.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiTApKKIDrQ
- Wtedy mógłby zabić kogoś niżej postawionego, albo jakiegoś normalnego mieszkańca miasta. Mniej by ryzykował.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnHKBB2l7xQ
- Hm... - zamyślił się. - Wiesz co, myślę, że powinniśmy z nim porozmawiać. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKvoasDTnKy
- Jest to dobry pomysł, spekulacje nie mają sensu, ale zalecam panie, aby w trakcie rozmowy przebywali tu również strażnicy. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtkOxb6JSbV
- To logiczne, stary druhu.
- Więc? Co nam powiesz o sztylecie, który zdaje się należy do ciebie? Co powiesz o śladach kopyt, biegnących w przeciwnym kierunku? Spokojnie mogłeś zabić z zimną krwią na dnie kanionu w czasie upału, a następnie uciec wzdłuż ścian, aż nie będziecie bezpieczni za drogą zasłoniętą ścianami? 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoyzBl1Ca6l
Król zaczął przesłuchiwać Benjamina od razu jak ów wszedł. Chodził w kółko, a z każdym wypowiedzianym słowem, nakręcał się coraz bardziej. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCbV2g5TSvr
- Wiesz jak kończą tacy jak ty? Wiesz jak?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqNzUXUFnJ9
Wojskowy nie podniósł wzroku. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8T7VZMJkMR
- Ukamienowani! I ty też tak skończysz, ale najpierw sąd wszystko usłyszy!157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaf63kmtxJU
Na słowo sąd coś w nim pękło, przełamał się; zaczął mówić. Najpierw ledwo składał słowa, ale chwilę później już odpowiadał pełnymi zdaniami. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCTGZRTwv7X
- Nie ja zabiłem panie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5Gcwxv7mhU
- To kto?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPGhVQJoEYy
- Naharnum. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXMz1bYHn0z
Naharnum. A więc tak najprawdopodobniej nazywał się morderca mojej córki, pomyślał Jafet, czując napływające do oczu łzy. Ale nie tym razem. Nie pęknie. Stoi przed człowiekiem poniekąd odpowiedzialnym za śmierć jego jedynej córki i nie pozwoli słabości wygrać. Nie pozwoli!157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu9v8THnpJ0
- Kim jest ten człowiek? Skąd go znasz? Mów!157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCyS7imkFiB
- To długa historia...157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUuTEgvYtQC
- Powiedziałem!157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxMBiZkzLN7
Pomimo tego, że stał przed nimi oficer, to na dźwięk wrzasku króla wojownik skulił się, jakby go kto za chwilę miał uderzyć. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZtFlfE3LfY
- To było kilkanaście lat temu. Byłem wtedy młodym chłopakiem, zaczynałem dopiero służbę. Nie chciałem mieszkać wraz z rodzicami, ale nie miałem pieniędzy na dom. Ale wkrótce, podczas powrotu do miasta napotkałem właśnie Naharnuma. Był to krzepki mąż po czterdziestce z głową bez włosów na głowie, ale za to z bujną, czarną brodą. Po ubraniu widać było, że nie narzeka na niedostatek, więc postanowiłem porozmawiać. Wiedz mój panie, że w okolicy mojego domostwa człowiek takiej klasy to rzadkość.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPrPqHmzyEo
Przekonałem go o prezent w postaci pieniędzy, ale w zamian miałem się kiedyś odwdzięczyć. I tu właśnie zaczyna się historia. Powiedział, że potrzebuje pomocy w bardzo tajnej sprawie. Kiedy powiedział mi o co chodzi, odmówiłem. Ale wtedy zagroził, że mnie oskarży o kradzież pieniędzy, a co gorsza miał dowody. Miałem zawiązane ręce, panie.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGM5wY0HCiZ
Król po całej opowieści trochę się uspokoił, natomiast Jafetowi zaczęły się trząść ręce ze zdenerwowania, toteż nalał sobie wina z bukłaku do złotego pucharu stojącego nieopodal. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7EJWfn28wE
- Dlaczego zabił moją córkę i jej męża?157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuTMCI09MVq
- Ponieważ był zazdrosny. Chciał zająć ich miejsce jako twój następca. Najprawdopodobniej opracował już plan. Nie minie wiele czasu, aż zacznie wprowadzać go w życie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJMfAUeek7s
Benjamin mówił to wszystko głosem na skraju załamania. Jafeta zdjęła litość w stosunku do niego. Serce miał ciepłe, ale jednocześnie przepełnione bólem. Wiedział natomiast, co by chciała jego córka, gdyby żyła. Nie wahał się ani chwili.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUi6eT3S5sF
- Benjaminie, pomóż nam go znaleźć, a pomogę ci uniknąć ukamienowania. Nie jesteś bez winy, ale zostało ci postawione ultimatum. Nie chciałeś pomóc w zbrodni, ale zostałeś do tego zmuszony. Proszę, pomóż mi, a ja pomogę tobie. 157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4w93cBdZea
.....157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5eCrnjOJ2j
Wkrótce złapano Naharnuma, który został skazany na ukamienowanie, natomiast Benjamin odpokutuje swoje winy w więzieniu w stolicy. Estera i Joachim zostali pochowani, a Jafet mógł spokojnie wychowywać z żoną wnuka Jakuba.157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3B8MUjs0sw
157Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNi0Cql6CHR
