x
"Favorite mo talaga ang chocolate mousse no?" Sigurado akong para magkaroon ng kwenta ang pag-iwan sa'min nila Clara kaya chocolate mousse ang napag-diskitahan ng lalaking 'to. "Hindi ako nagsasawa sa kanya e." Naisip kong sagot, parang gusto ko ng umuwi hindi ako makahinga ngayong kaming dalawa lang ang nandito sa iisang lugar. "Are you cold or something?" Ano bang ibig sabihin nun? Cold ako sa kanya or giniginaw ako? "Let me take you home." Sabi nito sabay tayo at inilahad ang kamay nya para makatayo rin ako. Napasunod na lang ako sa kanya, sa pangalawang pagkakataon. Ano bang meron sa kanya at napapasunod nya ako ng walang kahirap-hirap? Nag-suggest syang lakarin na lang daw namin mula sa unit nya hanggang sa cafeteria na bahay din namin pauwi at balikan ko na lang ang ginamit ko kanina sa delivery. "I noticed you've changed a lot." Naglalakad na kami pauwi ng nagsabi sya ng napansin nya sa'kin. "Paano mo naman nasabing maraming nagbago sa'kin? Ako pa rin naman 'yung nakilala mong inaaway-away ka, naka-sneakers pa rin ako." Sabi ko sa kanya, pansin rin kaya nyang nanginginig ako ngayon at hindi dahil sa ginaw or lamig kundi dahil magkasabay kami sa paglalakad at hindi maiwasang hindi magdikit ang braso nya sa braso ko? "Right, inaaway-away mo ako dati pero ngayon parang iwas ka ng iwas sa'kin? Tell me, are you not delighted to see me after the years I left you?" Natameme sya sa sinabi nito.
"Dad insisted to enrolled me even I was two years older hoping that I'll learn my lessons because I was a spoiled brat according to someone back then. And he's right, I learned a lot on that school. I met real and trusted friends, learned to listen to others and keep my cool even under pressure, there's a right time and right place for important moments like this. I fly to Bangkok after I passed the entrance exam online and did not respond to your messages and online because if I keep on re-reading your messages I won't hesitate to fly back here, I really wanted to see this person who taught me of things and makes me smile even when she's not around, sleep talking after finishing her ramen and keeps on crushing my ego but with my permission 'cause I cannot and I don't want to forget her and her antics, her bright smile giving me hope every single day. Now that I have the courage and confidence to tell you this-" huminto sya sa paglakad dahil malapit na kami sa bahay. Hindi ako humihinga kasi pakiramdam ko parang kami lang 'yung tao at walang ibang taong kasabay sa paglalakad o parang kaming dalawa lang ang nasa paligid at hindi ko na nauunawaan kung ano 'yung sinasabi nya. "We're here." Lang ang narinig ko at nagulat na lang ako ng makita kong nasa harap na kami ng pinto ng cafeteria. "I'll be waiting for your answer. See you." At umalis na si Ani. Wala ako sa sariling pumasok ng cafeteria at diretso sa kwarto, Hindi ko na nagawang batiin si papa at ang ibang regular customers nya.
230Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVTrUowJLsZ
"One message received"
ns 15.158.61.8da2
